Ο άλλος πόλεμος του Ισραήλ: Η ομηρία και δολοφονία της δημοσιογραφίας

Υπάρχουν περίπου 4.000 ξένοι ρεπόρτερ διαπιστευμένοι στο Ισραήλ για να καλύψουν τον πόλεμο. Μένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία. Πηγαίνουν σε υπερσκηνοθετημένες παραστάσεις που ενορχηστρώνονται από τον ισραηλινό στρατό. Μπορούν, σε σπάνιες περιπτώσεις, συνοδευόμενοι από ισραηλινούς στρατιώτες να πραγματοποιούν επισκέψεις αστραπής στη Γάζα, όπου τους δείχνουν υποτιθέμενες κρύπτες όπλων ή σήραγγες που ο στρατός λέει ότι χρησιμοποιεί η Χαμάς. Παρακολουθούν με ευσυνειδησία τις καθημερινές συνεντεύξεις Τύπου. Τους δίνονται off-the-record ενημερώσεις από ανώτερους ισραηλινούς αξιωματούχους οι οποίοι τους παρέχουν πληροφορίες που συχνά αποδεικνύονται αναληθείς. Καθίστανται ασυνείδητα και μερικές φορές συνειδητά προπαγανδιστές του Ισραήλ, στενογράφοι των αρχιτεκτόνων του απαρτχάιντ και της γενοκτονίας, πολεμιστές δωματίων ξενοδοχείων. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ με οξυδέρκεια τους αποκαλούσε εκπροσώπους των εκπροσώπων.

Και πόσοι ξένοι ρεπόρτερ υπάρχουν στη Γάζα; Κανένας.

Οι Παλαιστίνιοι ρεπόρτερ στη Γάζα που καλύπτουν το κενό συχνά το πληρώνουν με τη ζωή τους. Καθίστανται στόχοι δολοφονίας οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Τουλάχιστον 128 δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και τον Λίβανο, έχουν σκοτωθεί και 69 έχουν φυλακιστεί, σύμφωνα με την Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων (Committee to Protect Journalists), σηματοδοτώντας την πιο θανατηφόρα περίοδο για τους δημοσιογράφους από τότε που η οργάνωση άρχισε να συλλέγει δεδομένα, το 1992.

Το Ισραήλ βομβάρδισε ένα κτίριο την Παρασκευή (25/10) στο νότιο Λίβανο στο οποίο στεγάζονται επτά οργανισμοί μέσων ενημέρωσης, σκοτώνοντας τρεις δημοσιογράφους από το Al Mayadeen και το Al Manar και τραυματίζοντας άλλους 15. Από τις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ έχει σκοτώσει 11 δημοσιογράφους στον Λίβανο.

Ο εικονολήπτης του Al Jazeera Fadi al-Wahidi, ο οποίος πυροβολήθηκε στον λαιμό ενώ βρισκόταν σε προσφυγικό καταυλισμό Jabalia στη βόρεια Γάζα από Ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή νωρίτερα αυτό το μήνα, βρίσκεται σε κώμα. Το Ισραήλ αρνήθηκε να του επιτρέψει να αναζητήσει ιατρική περίθαλψη εκτός Γάζας. Όπως και για τους περισσότερους από τους στοχευόμενους δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονημένης συναδέλφου του Shireen Abu Akleh, φορούσε κράνος και σακάκι ώστε να αναγνωρίζεται ως PRESS.

Ο ισραηλινός στρατός έχει χαρακτηρίσει «τρομοκράτες» έξι Παλαιστίνιους δημοσιογράφους στη Γάζα οι οποίοι εργάζονται για το Al Jazeera.

«Αυτοί οι 6 Παλαιστίνιοι είναι από τους τελευταίους δημοσιογράφους που επέζησαν από την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα», δήλωσε η Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών για τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, Francesca Albanese. «Το να τους χαρακτηρίζεις «τρομοκράτες» ισοδυναμεί με θανατική ποινή».

Η κλίμακα και η αγριότητα της ισραηλινής επίθεσης στα μέσα ενημέρωσης παρακάμπτει οτιδήποτε είδα κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών μου ως πολεμικός ανταποκριτής, συμπεριλαμβανομένου του Σεράγεβο όπου Σέρβοι ελεύθεροι σκοπευτές έβαζαν τακτικά στόχο δημοσιογράφους. Είκοσι τρεις δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν στην Κροατία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κατά τη διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων μεταξύ 1991 και 1995. Είκοσι δύο σκοτώθηκαν όταν κάλυψα τον πόλεμο στο Ελ Σαλβαδόρ. Εξήντα οκτώ δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και 63 σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ. Αλλά σε αντίθεση με τη Γάζα, τη Βοσνία και το Ελ Σαλβαδόρ, οι δημοσιογράφοι συνήθως δεν στοχοποιούνταν.

Η επίθεση του Ισραήλ στην ελευθερία του Τύπου δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχουμε ζήσει από τότε που ο William Howard Russell, ο νονός του σύγχρονου πολεμικού ρεπορτάζ, έστειλε ανταποκρίσεις από τον Κριμαϊκό πόλεμο. Η επίθεσή κατά των δημοσιογράφων αποτελεί μια κατηγορία από μόνη της.

Ο αμερικανός Τζέιμς Π. ΜακΓκόβερν και 64 μέλη της Βουλής έστειλαν επιστολή στον πρόεδρο Τζόζεφ Μπάιντεν και τον Υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν καλώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να πιέσουν στο Ισραήλ να επιτρέψει την απρόσκοπτη πρόσβαση σε Αμερικανούς και διεθνείς δημοσιογράφους. Τον Ιούλιο, περισσότερα από 70 ΜΜΕ και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή καλώντας το Ισραήλ να επιτρέψει σε ξένους δημοσιογράφους να εισέλθουν στη Γάζα.

Το Ισραήλ δεν μετακινήθηκε από τη στάση του. Η απαγόρευση των διεθνών δημοσιογράφων στη Γάζα παραμένει σε ισχύ. Η γενοκτονία της συνεχίζεται. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι πολίτες σκοτώνονται και τραυματίζονται καθημερινά. Τον Οκτώβριο, το Ισραήλ σκότωσε τουλάχιστον 770 Παλαιστίνιους στη βόρεια Γάζα. Το Ισραήλ εξαπολύει τα ψέματα και τις σκευωρίες του, από τη Χαμάς που τάχα χρησιμοποιεί τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινες ασπίδες, μέχρι τους μαζικούς βιασμούς και τους αποκεφαλισμούς μωρών, σε έναν αιχμάλωτο Τύπο που τους ενισχύει δουλικά. Μέχρι να αποκαλυφθούν τα ψέματα, συχνά εβδομάδες ή μήνες αργότερα, ο κύκλος δημοσίευσης από τα μέσα ενημέρωσης στο μεταξύ έχει προχωρήσει και λίγοι προσέχουν την εξέλιξη.

Η μαζική λογοκρισία και η δολοφονία δημοσιογράφων από το Ισραήλ  θα έχει δυσοίωνες συνέπειες. Διαβρώνει περαιτέρω τις λίγες προστασίες που είχαμε κάποτε ως πολεμικοί ανταποκριτές. Στέλνει ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα σε κάθε κυβέρνηση, τύραννο ή δικτάτορα που προσπαθεί να συγκαλύψει τα εγκλήματά της. Προαναγγέλλει, όπως η ίδια η γενοκτονία, μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, όπου οι μαζικές δολοφονίες κανονικοποιούνται, η ολοκληρωτική λογοκρισία είναι επιτρεπτή και οι δημοσιογράφοι που προσπαθούν να αποκαλύψουν την αλήθεια έχουν πολύ σύντομο προσδόκιμο ζωής.

Το Ισραήλ, με την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, εξανεμίζει και τα τελευταία ίχνη ελευθερίας του Τύπου.

Αυτοί που κάνουν πόλεμο, οποιονδήποτε πόλεμο, επιδιώκουν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη. Φλερτάρουν τους δημοσιογράφους που μπορούν να εξημερώσουν, αυτούς που υποκλίνονται ενώπιον των στρατηγών και – ακόμη κι αν δεν το παραδέχονται ανοιχτά – επιδιώκουν να μείνουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη μάχη. Αυτοί είναι οι «καλοί» δημοσιογράφοι. Τους αρέσει να «παίζουν» τους στρατιώτες. Βοηθούν με ενθουσιασμό στη διάδοση της προπαγάνδας με το πρόσχημα του ρεπορτάζ. Θέλουν να συνεισφέρουν στην πολεμική προσπάθεια, να είναι μέρος του κλαμπ. Δυστυχώς, αποτελούν την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης στους πολέμους που κάλυψα.

Όλοι οι δημοσιογράφοι του CNN που κάνουν ρεπορτάζ για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη πρέπει να υποβάλουν την εργασία τους για έλεγχο στο γραφείο του ενημερωτικού δικτύου στην Ιερουσαλήμ πριν από τη δημοσίευση, ένα γραφείο που απαιτείται να συμμορφώνεται με τους κανόνες που ορίζονται από τους ισραηλινούς στρατιωτικούς λογοκριτές.

Αυτοί οι εξημερωμένοι δημοσιογράφοι και οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί είναι, όπως είχε τονίσει ο Robert Fisk, «αιχμάλωτοι της γλώσσας της εξουσίας». Παπαγαλίζουν υπάκουα το επίσημο λεξικό – «τρομοκράτες», «ειρηνευτική διαδικασία», «λύση δύο κρατών» και «το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του».

Οι New York Times, γράφει το The Intercept, «έδωσαν εντολή στους δημοσιογράφους που κάλυπταν τον πόλεμο του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας να περιορίσουν τη χρήση των όρων «γενοκτονία» και «εθνοκάθαρση» και να «αποφύγουν» τη χρήση της φράσης «κατεχόμενο έδαφος» όταν περιγράφουν την παλαιστινιακή γη, σύμφωνα με ένα αντίγραφο ενός εσωτερικού σημειώματος που έλαβε το The Intercept.”

«Το σημείωμα καθοδηγεί επίσης τους δημοσιογράφους να μην χρησιμοποιούν τη λέξη Παλαιστίνη «εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις» και να αποφεύγουν τον όρο «στρατόπεδα προσφύγων» για να περιγράψουν περιοχές της Γάζας που κατοικήθηκαν ιστορικά από εκτοπισμένους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από άλλα μέρη της Παλαιστίνης κατά τη διάρκεια των προηγούμενων Ισραηλινών – Αραβικών πολέμων», σημειώνει το The Intercept. «Οι περιοχές αναγνωρίζονται από τα Ηνωμένα Έθνη ως καταυλισμοί προσφύγων και φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες εγγεγραμμένους πρόσφυγες».

«Δεν υπάρχει μάχη μεταξύ της εξουσίας και των μέσων ενημέρωσης», σημειώνει ο Φισκ. «Μέσω της γλώσσας, εμείς γίναμε αυτοί».

Ο συνταξιούχος στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους, ένας από τους συγγραφείς του Εγχειριδίου για την Αντιεξέγερση στις ΗΠΑ, το 2006, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, υποστηρίζει ότι το να πείσεις το κοινό ότι κερδίζεις – ακόμα κι αν, όπως στο Αφγανιστάν, είσαι παγιδευμένος σε ένα τέλμα – είναι περισσότερο σημαντικό από τη στρατιωτική υπεροχή. Τα εξημερωμένα μέσα ενημέρωσης είναι ζωτικής σημασίας για τη διάπραξη αυτής της εξαπάτησης.

Μετά είναι οι πραγματικοί δημοσιογράφοι. Αυτοί ρίχνουν φως στο μηχανισμό της εξουσίας. Λένε την αλήθεια, γιατί όπως είπε ο ποιητής Seamus Heaney, «Υπάρχει κάτι όπως η αλήθεια και μπορεί να ειπωθεί». Δημοσιοποιούν τη σκληρότητα, την ψευδολογία και την εγκληματικότητα των ισχυρών. Εκθέτουν τη συνεργασία των εξημερωμένων ΜΜΕ.

Για τους ισχυρούς, τους πολεμοκάπηλους και τα εξημερωμένα μέσα ενημέρωσης, αυτοί οι πραγματικοί δημοσιογράφοι είναι ο εχθρός. Αυτός είναι ο λόγος που ο Τζούλιαν Ασάνζ κυνηγήθηκε ανελέητα και διώχθηκε για 14 χρόνια. Το WikiLeaks δημοσίευσε ένα έγγραφο του Υπουργείου Άμυνας 2.000 σελίδων όπου αξιωματούχοι της βρετανικής κυβέρνησης εξίσωναν τους ερευνητές δημοσιογράφους με τους τρομοκράτες. Η εχθρότητα δεν είναι καινούργια. Αυτό που είναι νέο είναι το μέγεθος της επίθεσης του Ισραήλ στη δημοσιογραφία.

Το Ισραήλ δεν έχει νικήσει τη Χαμάς. Δεν έχει νικήσει τη Χεζμπολάχ. Δεν θα νικήσει το Ιράν. Αλλά πρέπει να πείσει το δικό του κοινό, και τον υπόλοιπο κόσμο, ότι κερδίζει. Η λογοκρισία και η φίμωση των δημοσιογράφων που αποκαλύπτουν τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ και τα δεινά που το Ισραήλ επιφέρει στους αμάχους είναι η ισραηλινή προτεραιότητα.

Θα ήταν καθησυχαστικό να αποκαλούσαμε το Ισραήλ ένα ακραίο, ένα έθνος που δεν συμμερίζεται τις αξίες μας, ένα έθνος που υποστηρίζουμε παρά τις φρικαλεότητες του. Αλλά φυσικά, το Ισραήλ είναι προέκταση του εαυτού μας.

Όπως είπε ο θεατρικός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ:

Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα μπορούσε να οριστεί καλύτερα ως εξής: φίλησε τον κώλο μου, αλλιώς θα σου χτυπήσω το κεφάλι. Είναι τόσο απλό και τόσο χονδροειδές. Αυτό που είναι ενδιαφέρον σε αυτό είναι ότι είναι τόσο απίστευτα επιτυχημένο. Διαθέτει τις δομές της παραπληροφόρησης, της χρήσης της ρητορικής, της παραμόρφωσης της γλώσσας, που είναι πολύ πειστικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα σωρό ψέματα. Είναι πολύ επιτυχημένη προπαγάνδα. Έχουν τα χρήματα, έχουν την τεχνολογία, έχουν όλα τα μέσα να ξεφύγουν από αυτό, και το κάνουν.

Κατά την αποδοχή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Πίντερ είπε: «Τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξαν συστηματικά, διαρκή, μοχθηρά, ανελέητα, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι μίλησαν πραγματικά γι’ αυτά. Πρέπει να το αναγνωρίσουμε αυτό στην Αμερική. Έχει ασκήσει μια αρκετά κλινική χειραγώγηση της εξουσίας παγκοσμίως ενώ μασκαρεύεται ως μία δύναμη για το παγκόσμιο καλό. Είναι μια λαμπρή, ακόμη και πνευματώδης, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης».

Το πιο σημαντικό εμπόδιο στη μαζική ύπνωση του Ισραήλ είναι οι Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι στη Γάζα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ποσοστό θανάτου είναι τόσο υψηλό. Γι’ αυτό οι αμερικανοί αξιωματούχοι δεν λένε τίποτα. Μισούν επίσης τους πραγματικούς δημοσιογράφους. Επίσης, απαιτούν από τους δημοσιογράφους να εξημερωθούν για να τρέχουν σαν αρουραίοι από τη μια χορογραφημένη εκδήλωση Τύπου στην άλλη.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ λόγια μόνο και δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει τον Τύπο, επειδή υποστηρίζει την εκστρατεία του Ισραήλ κατά των μέσων ενημέρωσης, όπως υποστηρίζει τη γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα.

Οι δημοσιογράφοι, μαζί με τους Παλαιστίνιους, είναι προς εξαφάνιση.

ΠΗΓΗ: chrishedges.substack.com

* Ο Christopher Lynn Hedges είναι Αμερικανός δημοσιογράφος, συγγραφέας, σχολιαστής