ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΦΙΑ-ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΕΓΙΝΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΣΕΡΒΙΑ-ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Έχουν περάσει δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία των Τεμπών και παρά τις προσπάθειες του κράτους για συγκάλυψη και καθησυχασμό μας, η θλίψη, η οργή κι η αγανάκτησή μας μεγαλώνουν, γίνονται αμφισβήτηση του υπάρχοντος και δράση, μετατρέπονται στην αναζήτηση της δικαιοσύνης στο δρόμο.
Καθημερινά, έρχονται στο προσκήνιο καινούργιες αποκαλύψεις, νέα οπτικοακουστικά υλικά, εξαφάνιση στοιχείων. Πολιτικά πρόσωπα και παρουσιαστές στα σαπιοκάναλα μάς λένε να ξεχάσουμε τι έγινε στα Τέμπη, να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, ή να εμπιστευτούμε την αστική δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα ασκείται πίεση προς τους συγγενείς των θυμάτων που κάνουν αγώνα για να ξεσκεπάσουν τη συγκάλυψη.
Στην αρχή κάναν λόγο για δυστύχημα, αμέλεια και δήθεν ανθρώπινο λάθος ενός σταθμάρχη, ενώ οι πραγματικοί υπαίτιοι κι η ρίζα του προβλήματος έγκειται πολύ πιο βαθιά, στο ίδιο το σύστημα, το κράτος και το κεφάλαιο. Επίσης, να επισημάνουμε πως ανά τα χρόνια οι εργαζόμενοι της Hellenic Train έκαναν απεργίες και κατήγγειλλαν την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου, στο οποίο δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό μέτρο ασφάλειας, αλλά λασπολογούνταν, οι απεργίες τους κηρύσσοταν παράνομες και αποσιωπούνταν. Μέσα στο κρατικό καπιταλιστικό σύμπλεγμα διαπιστώνεται με τον πιο σκληρό τρόπο πως οι ζωές μας δεν εχουν καμία αξία. Στον σύγχρονο φιλελευθερισμό 57 χαμένες ζωές δε σημαίνουν τίποτα μπροστά στο βωμό της γιγάντωσης κεφαλαιακού κέρδους. Το ίδιο ισχύει και για την πολύνεκρη δολοφονία, αυτή των εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, που ειδικά λόγω ελληνικού ρατσισμού σχεδόν θεωρείται κανονικότητα στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τον πόλεμο τον ζούμε καθημερινά και ότι είναι κοινωνικός και ταξικός. Ό,τι δήθεν βαφτίζουν ατυχήματα, ναυάγια, ανθρώπινα λάθη στην πραγματικότητα αφορούν μια πάγια θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους που προσπαθούν να συγκαλύψουν. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, οι επαναπροωθήσεις, η μη συντήρηση έργων, η ιδιωτικοποίηση, οι εργατικές δολοφονίες, η ακρίβεια, η εξαθλίωση, το κυνήγι κι η καταστολή όσων περισσεύουν στην καπιταλιστική μηχανή δεν είναι ατζέντα μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης αλλά συστηματική βία η οποία είναι απαραίτητη για τη συντήρηση του κράτους και του κεφαλαίου.
Για αυτό κι εμείς οφείλουμε να πάρουμε τη δικαιοσύνη στα χέρια μας. Να μην ανεχτούμε την καταδυνάστευση των ζωών μας από αυτό το αδηφάγο σύστημα που μας θέλει υποταγμένους και διχασμένες. Να καταλάβουμε τους δρόμους.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
