Το τεύχος #22 του περιοδικού Αντίθεση κυκλοφορεί σε μια περίοδο που ο κόσμος συνταράσσεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε βαθμό τέτοιο που δεν είχε φτάσει για δεκαετίες. Παράλληλα, και στην τροχιά που καθορίζουν οι αντιθέσεις αυτές, η επίθεση του συστήματος ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων στη χώρα μας οξύνεται ολοένα.
Στις συνθήκες αυτές οι απαιτήσεις για το κίνημα μεγαλώνουν. Είναι αναγκαία η συζήτηση για τον χαρακτήρα των 
αντιθέσεων και της επίθεσης, για την ερμηνεία των σύνθετων και επικίνδυνων εξελίξεων. Είναι όμως εξίσου αναγκαία και η συζήτηση για το ίδιο το κίνημα, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του, η αντιπαράθεση με απόψεις που εμποδίζουν την ανάπτυξή του, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο λαός έχει την διάθεση να αγωνιστεί, όπως έχουν δείξει οι μαζικές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, με αποκορύφωμα την μεγάλη απεργία στις 28 του περασμένου Φλεβάρη.
Σ’ αυτή τη συζήτηση θέλει να συμβάλει το νέο τεύχος της Αντίθεσης, το οποίο ξεκινά με δύο κείμενα σχετικά με τους εργαζόμενους και το κίνημά τους.
Μια αναλυτική τοποθέτηση της Ταξικής Πορείας για το νέο νόμο για τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις και ένα κείμενο του Πάνου Χουντή σχετικά με τις απόψεις και πρακτικές του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στα σωματεία.
Ο Βασίλης Σαμαράς αναφέρεται στην κατάσταση στον κόσμο και στα ζητήματα που απασχολούν το κίνημα και αναζητούν απαντήσεις απαλλαγμένες από κάθε ρεφορμισμό.
Ο Δημήτρης Μάνος επιχειρεί μια προσέγγιση στο ζήτημα της τεχνητής νοημοσύνης για την οποία τόσος λόγος γίνεται τελευταία.
Και τέλος, ο Δημήτρης Παυλίδης παρουσιάζει και σχολιάζει την μακροσκελή επιστολή που έστειλε ο Μολότοφ στη ΚΕ του ΚΚΣΕ το 1965, με αφορμή σχετική έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής».
