Πανταχού παρών: Η φυσικοποίηση του πολέμου στην Ευρώπη
Η βρετανική πολιτική περιστρέφεται γύρω από την επισημοποίηση του πολέμου. Ο υβριδικός πόλεμος που εξαπολύει η Ρωσία, στοιχειοθετείται, και καλεί σε «απαντήσεις». Η μια «απάντηση», συνοδεύει την άλλην, και σταδιακά, οι δηλώσεις περί «πολεμικής προετοιμασίας» μετατρέπονται σε στιβαρή ανανέωση του στρατιωτικού έμψυχου και άψυχου υλικού.
Από το πρόσχημα του υβριδικού πολέμου, σταδιακά, πλην γρήγορα, και περιέργως απροκάλυπτα, οδεύουμε στον πλήρη, ή κανονικό πόλεμο. Δουλέψτε σκληρά για τον πόλεμο, ειδάλλως «θα πρέπει να μάθετε ρώσικα», προειδοποιεί ο Ρούτε, ΓΓ του ΝΑΤΟ.
Ο πόλεμος διατρέχει το λεξιλόγιο της πολιτικής, καθοδηγεί κοινωνικές υπο-ομάδες, φτιάχνοντας περίτεχνα το κλίμα: Εμπορικός πόλεμος, ΗΠΑ-Κίνα-Ταϊβάν, δασμοί, μπλόκα, κορωνοϊός (πόλεμος με τον αόρατο εχθρό), και διάφορες παραλλαγές ως συνεπαγωγές του ρωσοουκρανικού πολέμου.
Η κανονικοποίηση μέσω του λόγου δεν αρκείται στην κανονικοποίηση εντός του λόγου, αλλά επιδιώκει το περιβόητο υλικό της αντίκρυσμα, ένα στριφνό, σοβινιστικό reality check.
Στοιχειοθέτηση του υβριδικού πολέμου
Το Associated Press, έχει συγκεντρώσει δεδομένα με μια σειρά από σκιώδεις επιθέσεις της Ρωσίας σε ευρωπαϊκό έδαφος. Απ’ τη Βρετανία μέχρι την Ισπανία και τις χώρες της Βαλτικής, έχουν καταγραφεί εμπρησμοί, κατασκοπείες, σαμποτάζ, «καμπάνιες παραπληροφόρησης».
Πρόσφατα, πιάστηκε στα πράσα στα καθ’ ημάς ένας μεσήλικας να γυροφέρνει τραβώντας φωτογραφίες τις στρατιωτικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη.
Έχουν μελετηθεί οι μέθοδοι στρατολόγησης πρακτόρων ή σαμποτέρς, ή ανθρώπων που καλούνται εν γένει να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» εκ μέρους των ρωσικών σκοπιμοτήτων.
Στόχος; Σύμφωνα με τις δυτικές προσλήψεις των γεγονότων, να αυξηθεί το κόστος υπεράσπισης της Ουκρανίας για τους Ευρωπαίους, αλλά και κατ’ επέκταση να αυξηθεί το κόστος ενός ευρύτερου, πολυεπίπεδου και βαθύτερου πολέμου της συλλογικής Δύσης ενάντια στη Ρωσία.
Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία
Αναμφίβολα, έχει σημασία να ζυγίζουμε πραγματολογικά την σοβαρότητα μιας τέτοιας τάσης υβριδοποίησης μιας έντονης σύγκρουσης, όπως κατέληξε η ρωσο-ευρωπαϊκή.
Καθεαυτοί οι εμπρησμοί, ή το χάκινγκ, ή κατασκοπεία, πράγματι επιφέρουν ενόχληση, συνέπειες.
Ωστόσο, ο πραγματικός αντίκτυπος έγκειται στην σύσφιξη του πληττόμενου κράτους στο εσωτερικό του, και όχι στην άμεση, αμιγή συνέπεια μιας πυρκαγιάς. Η παράλυση στο Heatrhow σίγουρα ταλαιπώρησε, διέλυσε τη μέρα για δεκάδες χιλιάδες.
Η σημασία όμως μας διαφεύγει αν μείνουμε εκεί, αντί να δούμε πώς θα αυξηθούν οι παρακολουθήσεις, οι κάμερες, οι σωματικοί έλεγχοι, οι έλεγχοι στις μεταναστευτικές ροές, και, εν τέλει, οι αναπροσανατολισμοί των βασικών αρχών της καταπιλιστικής οικονομίας, προς τη μιλιταριστικοποίηση του μοντέλου.
Έτσι, το πλεόνασμα που παράγεται από την από κοινού μας εργασία, θα κατατίθεται στην πολεμική μηχανή. Η τελευταία, κρίνεται ότι ευρίσκεται σε κρισιακό στάδιο («δεν έχουμε στρατό!»), και είναι ζήτημα να αντιστρέψουμε τη κρίση.
Και δίνοντας πάσα, οι Ρώσοι υπέδειξαν το Λονδίνο:
Μόνο οι Βρετανοί κατέχουν την τεχνολογία γεωανάλυσης – αλλιώς οι Ουκρανοί ποτέ δε θα ανατίναζαν τα αεροπλάνα μας.
Εδώ τα αισθήματα είναι αμφίθυμα. Απ’ τη μια η Ευρώπη σκιάζεται λόγω των συνεπειών με πολεμικούς όρους που προδιαγράφονται, απ’ την άλλην χαίρονται, γιατί θα προχωρήσουν δικαιολογημένα στην κρατική ολοκλήρωση μέσω του πολέμου.
Ο ταξικός, έμφυλος και φυλετικός πόλεμος μαίνεται διαρκώς.
Ο νέος μιλιταριασμός είναι μια έκφανσή του, μια έκφανση περαιτέρω ταξικής πίεσης και διάλυσης. Όπως επίσης διαφαίνεται να παίρνει την θέση μιας επίλυσης της πτώσης της Ευρώπης, μια σπασμωδική κίνηση-κύκνειο άσμα, που θα λήξει με την αυτοδιάλυση.
Οι «πολιτισμοί» βεβαίως και διαλύονται. Εν προκειμένω, δεν είναι αυτή η περίπτωση. Η ισχυρότερη μερίδα, οι μερίδες της άρχουσας τάξης, ψάχνουν την «αυτοδιάλυση τιμής», με εθνικιστικά και σαδιστικά χαρακτηριστικά. Αυτοί είναι αυτοί – εμείς πρέπει να επιλέξουμε άλλο δρόμο.
Τα πρόσφατα εργατικά μπλόκα στα μασσαλιώτικα λιμάνια, όπως και το επιδιωκώμενο αντι-μπλοκάρισμα στην παγκόσμια πορεία προς τη Γάζα, αποτελούν εφαρμόσιμες πρακτικές να πάρουμε θέση απέναντι στην γενοκτονική ισοπέδωση των Παλαιστίνιων, στη Γάζα και τα κατεχόμενα.
Όπως επίσης και τα μπλόκα στις πανεπιστημιακές σχολές, ειδικότερα στο μείζονος σημασίας στρατηγικό σκέλος της R & D (έρευνα κι ανάπτυξη), οι στιβαρές εναντιώσεις σε ισραηλινές επενδύσεις στο εσωτερικό της χώρας — ιδίως στο real estate και την βιομηχανία –, και η άρνηση στρατιωτικής βάθυνσης της συνεργασίας.
Ακόμη, οι πρόσφατες δυναμικές παρεμβάσεις γειτονιάς σε Εξάρχεια και Παγκράτι παράγουν πολιτικοποιημένο κλίμα, το οποίο κατευθύνει σώματα, καθιστώντας μερικά ανεπιθύμητα, μέσω της χάραξης ιδεολογικών και συνειδησιακών διαδρομών στον τουριστικοποιημένο αστικό ιστό.
