Στην πρόσφατη συνεδρίαση λογοδοσίας του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, η δημοτική σύμβουλος της Πόλης Ανάποδα, Μαρία Κέκη, κατέθεσε προς τον αντιδήμαρχο Πρασίνου, Βασίλη Διαμαντάκη, κάποιες κρίσιμες ερωτήσεις σε σχέση με τα 15.200 δέντρα που -σύμφωνα με τον δικό του απολογισμό- έχει φυτέψει ο Δήμος. Από τις απαντήσεις του κ. αντιδημάρχου (αν και ασαφείς, χωρίς στοιχεία ή χάρτες) κρατάμε (με επιφύλαξη) τα παρακάτω:
- Τουλάχιστον 5.000 δέντρα από αυτά έχουν φυτευτεί εκτός των διοικητικών ορίων του Δήμου Θεσσαλονίκης, στο περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, είναι γενικά καλό να κάνουμε δενδροφυτεύσεις στο δάσος, τα δέντρα αυτά δεν μπορούν με κανένα τρόπο να προσμετρούνται στο αστικό πράσινο της πόλης, ούτε λειτουργούν περιβαλλοντικά ως αστικά δέντρα.
- Ο κ. Διαμαντάκης υποστήριξε ότι από τα 5.000 αυτά δέντρα έχουν ξεραθεί το 5-8%. Μια επίσκεψη στο δάσος όμως, αποδεικνύει ότι η μεγάλη πλειονότητα των δέντρων αυτών, σε όλες τις τοποθεσίες και ειδικά στην Ατλαντίδα (Ζωολογικός Κήπος) έχει ήδη ξεραθεί, σε ποσοστό που πιθανά υπερβαίνει το 90%. Η προφανής αιτία ήταν ότι τα επιλεγμένα είδη και ο τρόπος φύτευσης ήταν απολύτως ακατάλληλα για τις τοποθεσίες αυτές.
- Για τον λόγο αυτό, ζητήθηκε από τον αντιδήμαρχο ο κατάλογος των ειδών. Πέρα από κάποιες αστείες λαθροχειρίες (πχ. στα δέντρα μετράει και το …δεντρολίβανο, ή ότι φυτεύουμε και δρυς και βελανιδιές) επιβεβαιώθηκε ότι οι συμβουλές που δέχεται η αντιδημαρχία δεν είναι καλές.
- Στο σημείο αυτό να θυμηθούμε ότι λίγους μήνες πριν, μετά την κακοκαιρία Bora, ο κ. Διαμαντάκης αποκάλυψε στο ΔΣ ότι σύμφωνα με τις «επιστημονικές» συμβουλές που δέχεται, τα πλατάνια και τα κυπαρίσσια θεωρούνται ακατάλληλα δέντρα για τη Θεσσαλονίκη, ως επικίνδυνα, ενώ κατάλληλα είναι είδη όπως οι καλλωπιστικές δαμασκηνιές. Πρόκειται για μια αντιεπιστημονική παραδοχή χωρίς καμιά βάση: τα πλατάνια και τα κυπαρίσσια είναι τα κατ’ εξοχήν δέντρα του αστικού τοπίου της πόλης μας και κάθε προσπάθεια αποκλεισμού τους το αλλοιώνει.
- Προς επιβεβαίωση ή απόρριψη της παραπάνω δήλωσης, ο κ. Διαμαντάκης ρωτήθηκε αν υπάρχει κάποια στατιστική μελέτη για το είδος των δέντρων που έπεσαν στην κακοκαιρία, ώστε να ξέρουμε συγκεκριμένα ποια είναι επικίνδυνα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει, και περιορίστηκε πάλι στις προφορικές βεβαιώσεις ότι πέφτουν τα κυπαρίσσια και οι λεύκες.
- Με αφορμή κάποιες εξηγήσεις που ζητήσαμε για το πρόσφατο περιστατικό όπου ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης κατακρεούργησε τα πλατάνια πίσω από τα δικαστήρια, η διοίκηση περιορίστηκε ξανά στη δικαιολογία ότι ως ιδιωτικός χώρος όχι απλώς δεν ανήκει στην ευθύνη της, αλλά ούτε και θα έπρεπε να έχει λόγο σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν μπορεί όμως ο Δήμος Θεσσαλονίκης να μένει αδιάφορος θεατής στην απώλεια τοπικών πνευμόνων.
- Τέλος, η ασάφεια των απαντήσεων και η ένδεια των επιχειρημάτων φάνηκαν από το γεγονός ότι ο αντιδήμαρχος κλείνοντας την πρωτολογία του έφτασε, τελείως καταχρηστικά, αφού δεν είχε σχέση με τα ερωτήματα που του θέσαμε, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η Πόλη Ανάποδα δείχνει υποκριτικό ενδιαφέρον για το πράσινο, να μιλάει για το αν στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ πατήθηκε το γκαζόν του πάρκου ΧΑΝΘ….
- Από όλη τη συζήτηση, φάνηκε -και ειπώθηκε ρητά- ότι μοναδική έγνοια της αντιδημαρχίας είναι τα νούμερα. Έτσι, φυτεύει χιλιάδες δέντρα χωρίς καμία προοπτική στο Σέιχ Σου, ή στριμώχνει δέντρα σε πάρκα που είχαν σχεδιαστεί για άλλη χρήση και με άλλη πυκνότητα φύτευσης. Αυτό όμως που μετρά περισσότερο στην ποιότητα ζωής είναι η έκταση του αστικού πράσινου, για την οποία η διοίκηση θεωρεί ότι «δεν μπορεί να κάνει τίποτα», όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Αντιδήμαρχος. Έτσι, παρακολουθεί αδιάφορα πχ. τα τελευταία αδόμητα οικόπεδα της πόλης, όπως αυτά της Εκκλησίας, να χτίζονται, και την πόλη να χάνει μία – μία τις τελευταίες ευκαιρίες για μια ανάσα.
Η Πόλη Ανάποδα
