Διαμαρτυρία για τη σφαγή δημοσιογράφων στη Γάζα πραγματοποίησαν τη Τετάρτη 16 Απριλίου οι δημοσιογράφοι της Γαλλίας με απόφαση των συνδικαλιστικών τους ενώσεων, οργανώσεων δημοσιογράφων και εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης της Γαλλίας. Μία διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε σε Παρίσι και Μασσαλία, χωρίς ωστόσο την κάλυψη των μεγάλων μέσων ενημέρωσης, ακόμη και σε αυτά που εργάζονταν δημοσιογράφοι που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία.
Από την αρχή του πολέμου στη Γάζα, τους τελευταίους 18 μήνες περισσότεροι από 157 δημοσιογράφοι, κυρίως Παλαιστίνιοι οι οποίοι κάλυπταν τα γεγονότα έχουν σκοτωθεί, χωρίς να υπολογίζονται στον μακρύ αυτό κατάλογο οι δημοσιογράφοι που σκοτώθηκαν εκτός εργασίας. Οι Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι έχουν πληρώσει με αίμα την προσπάθειά τους να καλύψουν τα γεγονότα στο εσωτερικό της Γάζας, καυώς το Ισραήλ έχει μπλοκάρει την είσοδο στην περιοχή δημοσιογράφων. Όπως αναφέρεται στο la-bas.org οι περίπου 200 δημοσιογράφοι που έχουν σκοτωθεί στη Γάζα είναι το ισοδύναμο 7.000 Γάλλων δημοσιογράφων να είχαν σκοτωθεί, προκκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτής της σφαγής.
“Αυτή η συγκέντρωση έρχεται αργά, ίσως πολύ αργά. (…) Δεν έχω δει ποτέ μια σύγκρουση όπου, όταν πεθαίνει ένας δημοσιογράφος, λέμε ότι ήταν τρομοκράτης», δήλωσε ο Thibaut Bruttin, γενικός διευθυντής των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (RSF) ένας από τους 200 τουλάχιστον δημοσιογράφους που συγκεντρώθηκαν μαζί με κάποιες εκατοντάδες διαδηλωτών στα σκαλιά της Όπερας στην πλατεία της Βαστίλης και την ίδια ώρα στη Μασσαλία στο παλιό λιμάνι, ως συμπαράσταση προς τους συναδέλφους που σκοτώθηκαν στη Γάζα.
Έγιναν ανακοινώσεις αγανάκτησης, διαβάστηκαν τα 200 ονόματα των σκοτωμένων δημοσιογράφων, οι δημοσιογράφοι έπεσαν κάτω συμβολικά. Οι διαδηλωτές που δεν ξέχασαν την απραξία, αν όχι την σαφώς φιλοισραιλινή προπαγάνδα, των περισσότερων επίσημων μέσων επί 18 μήνες τώρα, διέκοπτε τις ομιλίες με συνθήματα όπως «Δεν θα σιωπήσουμε τη γενοκτονία στη Γάζα », επέβαλαν τις παλαιστινιακές σημαίες που έλειπαν αρχικά και κάποιοι προσπάθησαν να αποτρέψουν, και όταν αποχώρησαν πήραν τη θέση τους κρατώντας τις φωτογραφίες των θυμάτων. 
Οι δημοσιογράφοι της Γαλλίας στην ανακοίνωσή τους όπως αναφέρουν διεκδικούν το δικαίωμα της εισόδου δημοσιογράφων στη Γάζα, όχι μόνο για να καλύψουν τα γεγονότα εκεί, τα οποία οι συνάδελφοί τους Παλαιστίνιοι καλύπτουν με επάρκεια όλο αυτό το διάστημα, αλλά για την προστασία των ίδιων των δημοσιογράφων στη Γάζα. “Για όλους τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα πράγμα είναι σαφές: ο ισραηλινός στρατός επιδιώκει να επιβάλει ένα μιντιακό black-out στη Γάζα, για να φιμώσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τους μάρτυρες των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττουν τα στρατεύματά του, τη στιγμή που ένας αυξανόμενος αριθμός διεθνών ΜΚΟ και οργάνων του ΟΗΕ τα περιγράφει ως πράξεις γενοκτονίας.”, αναφέρεται στην ανακοίνωση την οποία συνυπογράφουν μεταξύ άλλων οι συνδικαλιστικές ενώσεις δημοσιογράφων SNJ, SNJ-CGT και CFDT-Journalistes, οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, το βραβείο Albert-Londres, η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (IFJ), η συλλογικότητα Reporters solidaires, η επιτροπή δημοσιογράφων SCAM, lκαθώς και ενώσεις δημοσιογράφων στα μέσα ενημέρωσης όπως AFP, BFMTV, Blast, Capital, Challenges, Là-bas si j’y suis, Le Courrier de l’Atlas, Courrier International, Le Figaro, France 2, France 3 rédaction nationale, France 24, FranceInfo TV et franceinfo.fr, L’Humanité, L’Informé, Konbini, LCI, Libération, M6, Mediapart, Le Monde, Le Nouvel Obs, Orient XXI, Politis, Le Parisien, Premières Lignes TV, Radio France, Radio France Internationale, RMC, Saphirnews, Sept à Huit, 60 millions de consommateurs, Télérama, TF1, La Tribune, TV5 Monde, L’Usine nouvelle, La Vie.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
Δεν είναι συνηθισμένο για έναν δημοσιογράφο να γράψει τη διαθήκη του σε ηλικία 23 ετών. Ωστόσο, αυτό είναι που έκανε ο Hossam Shabat, ανταποκριτής για το κανάλι Al-Jazeera Moubasher Qatari στη Λωρίδα της Γάζας. Ο νεαρός άνδρας, γνωρίζοντας ότι οι ισραηλινές βομβιστικές επιθέσεις στην Παλαιστινιακή επικράτεια έχουν μειώσει δραστικά το προσδόκιμο ζωής των μελών της επαγγελματικής του ομάδας, γράφει ένα σύντομο κείμενο, προκειμένου να δημοσιευτεί αν του συνέβαινε κάτι.
Αυτά τα λόγια δημοσιεύθηκαν τελικά στα κοινωνικά δίκτυα τη Δευτέρα, 24 Μαρτίου. “Αν διαβάζετε αυτό, σημαίνει ότι έχω σκοτωθεί”. Έτσι ξεκινά το μήνυμα στο οποίο ο δημοσιογράφος αναφέρεται στις νύχτες που κοιμόταν στον δρόμο, την πείνα που ποτέ δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει και τον αγώνα του να «τεκμηριώνει τη φρίκη κάθε λεπτό». “Θα μπορέσω επιτέλους να ξεκουραστώ, κάτι που δεν μπόρεσα να κάνω κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαοκτώ μηνών”, καταλήγει ο Παλαιστινιακός δημοσιογράφος, ο οποίος σκοτώθηκε όταν ένα ισραηλινό drone χτύπησε το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε, στο Beit Lahia, στα βόρεια της Γάζας. Το αυτοκίνητό του έφερε τα διακριτικά TV καθώς και το λογότυπο al-Jazeera.Στον ενάμισι χρόνο που διαρκεί ο πόλεμος στον παράκτιο θύλακα, οι ισραηλινές επιχειρήσεις έχουν προκαλέσει τον θάνατο σε περίπου 200 παλαιστίνιους επαγγελματίες στα μέσα ενημέρωσης, βάση των στοιχείων από διεθνείς οργανώσεις οι οποίες υπερασπίζονται τους δημοσιογράφους, όπως οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, σε συνεργασία με το Συνδικάτο των Παλαιστίνιων Δημοσιογράφων. Στην ιστορία του επαγγέλματός μας, σε σχέσει με όλες τις συγκρούσεις πρόκειται για μία εκατόμβη, που δεν έχει ξαναυπάρξει, όπως αποδεικνύει και μια πρόσφατη μελέτη του American University Brown.
Τουλάχιστον 40 από αυτούς τους δημοσιογράφους, όπως ο Hossam Shabat, σκοτώθηκαν με το στυλό, το μικρόφωνο ή την κάμερα στο χέρι. Το ίδιο και με τον Ahmed al-Louh, 39 ετών, cameraman του Al-Jazeera, ο οποίος σκοτώθηκε σε μία αεροπορική επιδρομή,ενώ διεξήγαγε έρευνα στο στρατόπεδο προσφύγων Nusseirat στις 15 Δεκεμβρίου 2024. Το ίδιο και με τον Ibrahim Mouhareb, 26 ετών, συνεργάτη της εφημερίδας Al-Hadath, που σκοτώθηκε στις 18 Αυγούστου 2024, ενώ κάλυπτε την απόσυρση του ισραηλινού στρατού από μια περιοχή του Khan Younès. Περιπτώσεις που τεκμηριώθηκαν προσεκτικά από τους προαναφερθέντες οργανισμούς.
Μακάβρια ρουτίνα
Όλοι αυτοί οι συνάδελφοι και συναδέφισσες φορούσαν ένα κράνος και ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, με το ακρωνύμιο “PRESS”, σαφής ταυτοποίησή τους ως επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης. Κάποιοι είχαν δεχτεί τηλεφωνικές απειλές από ισραηλινούς στρατιωτικούς αξιωματούχους ή είχαν χαρακτηριστεί ως μέλη των ένοπλων ομάδων της Γάζας από τον εκπρόσωπο του Στρατού, χωρίς να παρέχονται αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία ώστε να υποστηριχτούν αυτές τις κατηγορίες. Τόσα πολλά στοιχεία που τους ενθαρρύνουν να στοχεύουν σκόπιμα από τον ισραηλινό στρατό. Όλα αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι στοχεύτηκαν σκόπιμα από τον ισραηλινό στρατό.
Άλλοι από τους συναδέλφους μας στη Γάζα σκοτώθηκαν σε βομβαρδισμό του σπιτιού τους ή της σκηνής όπου είχαν καταφύγει με τις οικογένειές τους, όπως δεκάδες χιλιάδες άλλοι Παλαιστίνιοι. Αυτή είναι η περίπτωση της Wafa al-udaini, ιδρύτριας συλλογικότητας δημοσιογράφων 16 Οκτωβρίου, η οποία σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό στην πόλη Deir Al-Balah, στις 30 Σεπτεμβρίου 2024, με τον σύζυγό της και τα δύο παιδιά τους. Και ο Ahmed Fatima, μια προσωπικότητα από το Σπίτι Τύπου της Γάζας, μια ΜΚΟ που υποστηρίζεται από ευρωπαίους δωρητές και δημιούργησε σχημάτισε μια νέα γενιά δημοσιογράφων.
Στις 13 Νοεμβρίου 2023, ένας πύραυλος χτύπησε το κτίριο όπου ζούσε με την σύζυγό του και τον 6ετή γιο τους στην πόλη της Γάζας. Οι γονείς γλύτωσαν αλλά το παιδί τραυματίστηκε στο πρόσωπο. Ο Ahmed Fatima τον πήρε στην αγκαλιά του και έσπευσε στον δρόμο για να τον πάει νοσοκομείο. Πριν διασχίσει πενήντα μέτρα ένας δεύτερος πύραυλος έπεσε κοντά του και τον σκότωσε. Έξι ημέρες αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου, ο ιδρυτής και διευθυντής του Maison de la Press, Bilal Jadallah, πέθανε με τη σειρά του από χτύπημα ενός ισραηλινού άρματος στο όχημά του.
Αλλά και όσοι επέζησαν σε τι συνθήκες! Ο δεικονολήπτης Fadi al-Wahidi, 25 ετών, είναι παραπληγικός από τότε που μια σφαίρα έκοψε το νωτιαίο μυελό στις 9 Οκτωβρίου 2024, ενώ κινηματογραφούσε έναν ακόμη αναγκαστικό εκτοπισμό αμάχων, όπως αναφέρθηκε από το ερευνητικό μέσο ενημέρωσης Forbidden Stories. Ο Wael al-Dahdouh, ένας διάσημος ανταποκριτής του Al-Jazeera στη Γάζα, έζησε το θάνατο της συζύγου του και των δύο παιδιών του “ζωντανά”, στις 25 Οκτωβρίου 2023. Για τους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους, η “κάλυψη” του θανάτου ενός συναδέλφου ή ενός αγαπημένου προσώπου είναι πλέον μέρος μιας καθημερινότητας μακάβριας.
Απίστευτο θάρρος
Εκφράζουμε τα συλληπητήριά μας επίσης για τον θάνατο τεσσάρων Ισραηλινών δημοσιογράφων που έχασαν τη ζωή τους στην τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, καθώς και εκείνη των εννέα Λιβανέζων συναδέλφων και μιας συναδέλφισσας από τη Συρία κατά τη διάρκεια ισραηλινών βομβαρδισμών. Το επείγον όμως είναι σήμερα στη Γάζα. Για όλους τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι σαφές πως: ο ισραηλινός στρατός επιδιώκει να επιβάλει “μαύρο” στην ενημέρωση μέσα στη Γάζα, να φιμώσει όσο το δυνατόν περισσότερους μάρτυρες των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττονται από τα στρατεύματά του, σε μια εποχή που ένας αυξανόμενος αριθμός διεθνών ΜΚΟ και του ΟΗΕ χαρακτηρίζουν ως γενοκτονικές τις πράξεις του. Αυτή η προσπάθεια παρεμπόδισης της ενημέρωσης οδηγεί επίσης στην άρνηση της ισραηλινής κυβέρνησης να αφήσει τον ξένο Τύπο να εισέλθει στη Λωρίδα της Γάζας.
Ας μην ξεχνάμε την κατάσταση στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, όπου θα τιμήσουμε, σε λίγες μέρες, τα τρία χρόνια του θανάτου της Shireen Abu Akleh. Η γνωστή ανταποκρίτρια του Al-Jazeera σκοτώθηκε στη Jénine στις 11 Μαΐου 2022, από έναν ισραηλινό στρατιώτη που δεν έχει λογοδοτήσει ακόμη για το έγκλημά του. Ο Hamdan Ballal, συνεργάτης χωρίς άλλη γη, Όσκαρ 2025 για το καλύτερο ντοκιμαντέρ, επιτέθηκε από εποίκους στις 24 Μαρτίου, συνελήφθη από στρατιώτες στο ασθενοφόρο που του έλαβαν θεραπεία: αυτό μαρτυρεί τη βία στην οποία εκτίθενται όσοι προσπαθούν να πουν την πραγματικότητα της Ισραηλινής κατοχής. Αυτό αποκαλύπτει επίσης την ατιμωρησία που προσφέρεται σχεδόν συστηματικά σε όσους επιδιώκουν να τους σιωπήσουν.
Ο Hamdan Ballal, συνδημιουργός του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντέρ No Other Land (2025), στις 24 Μαρτίου, συνελήφθη από στρατιώτες στο ασθενοφόρο που τον μετέφερε για θεραπεία: αυτό μαρτυρεί τη βία στην οποία εκτίθενται όσοι προσπαθούν να πουν την πραγματικότητα της Ισραηλινής κατοχής. Αυτό αποκαλύπτει επίσης την ατιμωρησία που προσφέρεται σχεδόν συστηματικά σε όσους επιδιώκουν να τους σιωπήσουν.
Ως δημοσιογράφοι, δεσμευόμενοι στην ελευθερία να ενημερώνουμε, είναι καθήκον μας να καταγγείλουμε αυτήν την πολιτική, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους παλαιστίνους συναδέλφους μας και να διεκδικήσουμε ξανά και ξανά το δικαίωμα να εισόδου στη Γάζα. Αν το απαιτούμε αυτό, δεν είναι επειδή πιστεύουμε ότι η κάλυψη (γεγονότων) της Γάζας είναι ελλιπής ελλείψει δυτικών δημοσιογράφων. Είναι για να αναμεταδίδουμε και να προστατεύουμε, με την παρουσία μας, τους παλαιστίνιους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας που δείχνουν απίστευτο θάρρος, στέλνοντας τις εικόνες και τις μαρτυρίες της ανυπολόγιστης τραγωδίας που βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γάζα.
