
ΕΜΑ, του Pablo Larraín
Πρόκειται για μία ταινία που διχάζει, η προσωπική οπτική κρίνει σε μεγάλο βαθμό και τον τρόπο πρόσληψής της καθώς και την εικόνα της πρωταγωνίστριας στα μάτια των θεατών (Mariana Di Girolamo). Από τη μία πλευρά μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μία προσπάθεια να σπάσουν στερεότυπα, να σοκάρει και να ανατρέψει στεγανά, χρησιμοποιώντας hype στοιχεία της γενιάς, με κύριο γνώμονα την αίσθηση, την ανάγκη για ζωή στα όρια και από την άλλη ο καλύτερος τρόπος για να χαρακτηριστεί βρίσκεται μέσα στον κριτικό λόγο του Γκαστόν απέναντι στη ρεγκετόν και στον τρόπο ζωής της Έμα αλλά και της γενιάς και κουλτούρας που αυτή εκπροσωπεί.
Διάβασε περισσότερα