Μέσα στις δικαστικές αίθουσες τα θύματα των έμφυλων εγκλημάτων, κακοποιούνται και δολοφονούνται ξανά

Όταν πηγαίνει η υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες πρέπει να αντιμετωπίσεις ξανά το θύτη/κακοποιητή και τη νομική του υποστήριξη που θα επιτεθεί στο «ήθος» και στο χαρακτήρα σου και κάπου εκεί σε πολλές περιπτώσεις έρχεται και η χυδαία στάση δικαστικών λειτουργών, είτε εισαγγελέων είτε προέδρων του δικαστηρίου. Τα απίστευτα σεξιστικά, προσβλητικά σχόλια που δέχθηκαν καταγγέλλουσες όπως στην υπόθεση της δίκης του Φιλιππίδη από τον εισαγγελέα ή το σχόλιο της προέδρου της έδρας στη δίκη του γυναικοκτόνου της Κυριακής Γρίβα «Το κράτος δεν μπορεί να σώσει κανέναν που δεν θέλει να σωθεί» με στόχο την υπεράσπιση των κρατικών μηχανισμών και την μετατόπιση της ευθύνης στη δολοφονημένη, είναι κλασικά παραδείγματα του πώς και για το συμφέρον ποιανού λειτουργεί η αστική δικαιοσύνη και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν.

Διάβασε περισσότερα

Καταγγελία για την προσαγωγή μέλους του Ρουβίκωνα έξω από το σπίτι της, από την κρατική ασφάλεια

Στις 18/12 γύρω στις 18:30, συντρόφισσα μέλος του Ρουβίκωνα προσήχθη από αστυνομικούς της κρατικής ασφάλειας, καθώς έβγαινε από το σπίτι της, χωρίς να της έχει γνωστοποιηθεί ο λόγος της προσαγωγής της.
Τη μετέφεραν στη ΓΑΔΑ, όπου κρατήθηκε συνολικά 3 ώρες, αφού υποβλήθηκε σε πλήρη σωματικό έλεγχο γδύνοντάς τη σε μία τουαλέτα, ενώ της κατέσχεσαν και το κινητό της τηλέφωνο.
Της ζήτησαν να τους δείξει τα βίντεο που έχει τραβήξει από το κινητό της, με την αιτιολογία ότι διενεργείται έρευνα σχετικά με την πρώτη παρέμβαση του Ρουβίκωνα στο ιατρείο του παιδοβιαστή Αντώνη Μανιάτη στα Κάτω Πατήσια, τον περασμένο Σεπτέμβρη. Το ιατρείο, που, έπειτα από σειρά παρεμβάσεων, έκλεισε πριν λίγες μέρες.

Διάβασε περισσότερα

Η δικαιοσύνη τους στα χρόνια της δημοκρατίας: το «καθεστώς εξαίρεσης» κι η αιχμαλωσία του Νίκου Μαζιώτη

Αυτή η στάση των ανυπότακτων επαναστατ(ρι)ών μάς υπενθυμίζει κάθε στιγμή, ότι οι αγώνες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ακόμα κι αν πρόσκαιρα καταστέλλονται, δεν ηττώνται, δεν είναι μάταιοι. Αντίθετα, η πολιτική τους παρακαταθήκη σε κάθε ιστορική εποχή, πάντα ήταν (και είναι) ο καταλύτης που πυροδοτούσε/και πυροδοτεί τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Κι αυτή η προοπτική είναι που φοβίζει διαχρονικά την πολιτική και οικονομική εξουσία. Γιατί όταν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι όπου γης, βρίσκονται στο ιστορικό προσκήνιο, πάντα και παντού, είναι νικητ(ρι)ες. Δεν φοβούνται και δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.

Διάβασε περισσότερα