Εκλογική διακήρυξη του Ασύνταχτου Τύπου: Όχι στην ενσωματωμένη δημοσιογραφία και την χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Σωματείο ή… επιχείρηση;

Σε αυτό το ερώτημα καλούμαστε να απαντήσουμε, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Η ΕΣΗΕΜ-Θ, όπως και οι άλλες Ενώσεις στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, καθώς και η Ομοσπονδία ή το ταμείο του ΕΔΟΕΑΠ, ελέγχονται από τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις που εδώ και χρόνια διαχειρίζονται τις τύχες τους.

Όλοι αυτοί οι φορείς, που θα έπρεπε να αγωνίζονται για τη βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων στα ΜΜΕ, έχουν γίνει παρακολουθητές των ακραίων νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών πολιτικών και βρίσκονται σε σχέσεις εναγκαλισμού με τα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας. Ο συνδικαλισμός είναι για αυτούς διαχείριση και λόμπινγκ.

Όλη η κοινωνία ζει σε μία εργασιακή ζούγκλα, με μια άνευ προηγουμένου υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής και διαβίωσης, με ακρίβεια, φτώχεια, κραυγαλέες ανισότητες, συνεχείς περιορισμούς εργασιακών δικαιωμάτων, επισφάλεια, ανασφάλεια, αναξιοπρέπεια. Βρισκόμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο.

Οι άνθρωποι που εργάζονται στην ενημέρωση δεν εξαιρούνται από αυτές τις συνθήκες, τουναντίον η ζωή τους επιδεινώνεται συνεχώς. Στην ημερήσια διάταξη, εκτός όλων των παραπάνω, βρίσκονται οι εργασιακές γαλέρες, η φίμωση, οι περιορισμοί, οι αποκλεισμοί, οι διώξεις, οι SLAPP αγωγές.

Με τον ασφυκτικό έλεγχο των media από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, η δημοσιογραφία έχει υποταχθεί και ενσωματωθεί, έχει γίνει θεραπαινίδα του πλέγματος εξουσίας και συμβάλει στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης μέσω της προπαγάνδας των συστημικών και καθεστωτικών ΜΜΕ.

Τι (δεν) κάνουν οι Ενώσεις μας και η ΕΣΗΕΜΘ;

Η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης βλέπει ατάραχη να εφαρμόζονται οι πολιτικές εναντίον του κλάδου. Με μόνο το επιχειρηματικό – λογιστικό της σκέλος να λειτουργεί, βρίσκεται σε μια ιδιόμορφη παράλυση. Αυτό φαίνεται και από τον απολογισμό της διοίκησης, που θυμίζει περισσότερο ισολογισμό επιχείρησης, με πανηγυρισμούς για την αύξηση των εσόδων και τη μείωση των εξόδων.

Ακόμη και η εξελεγκτική επιτροπή διαπιστώνει την απουσία κοινωνικής πολιτικής της Ένωσής μας, η οποία δεν αφήνει κανένα συνδικαλιστικό στίγμα και δεν θέτει στόχους και επίδικα για τους εργαζόμενους στα Μέσα Ενημέρωσης. Στην απερχόμενη περίοδο του Διοικητικού Συμβουλίου, όπως και στις προηγούμενες, οι εκπρόσωποι του Ασύνταχτου Τύπου αντιμετώπιζαν μια συνδιοίκηση, η οποία σε κρίσιμα ζητήματα για το μέλλον του κλάδου τοποθετούνταν ενιαία.

Πρόκειται για μια Ένωση που υποχρεώνει τα άνεργα μέλη της να πληρώνουν κανονικά τις δυσβάσταχτες συνδρομές για να μπορέσουν να έχουν δικαίωμα ψήφου στις διαδικασίες της. Τους ζητείται να καταβάλλουν το ίδιο ποσό συνδρομής με έναν εργαζόμενο – κάτι που δεν συμβαίνει σε κανένα σωματείο.

Η συνδιοίκηση της ΕΣΗΕΜ-Θ έχει εδώ και χρόνια καταργήσει το Ταμείο Αλληλοβοήθειας για ανέργους και απεργούς, αδυνατώντας έτσι να δώσει οικονομικό βοήθημα στους απεργούς και απλήρωτους εργαζόμενους του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο». Μόνο μετά από πιέσεις δημιουργήθηκε Απεργιακό Ταμείο της Ένωσης, στο οποίο όμως η ίδια η ΕΣΗΕΜ-Θ ζητά από τα μέλη της να συμβάλουν οικονομικά!

Πρόκειται για μια Ένωση που παρακολουθεί σαν θεατής και εκδότης ανακοινώσεων την εξαφάνιση της ΕΡΤ3 από τον ενημερωτικό χάρτη, μετά την πλήρη κατάργηση της αυτοτέλειάς της. Ικανοποιείται και σιωπά όταν βλέπει στη ΔΕΠΘΕ… τροφεία και εργολαβίες. Παρακολουθεί τον ΕΔΟΕΑΠ να οδηγείται σε υποβάθμιση και περικοπές των υπηρεσιών υγείας, οδεύοντας σε ένα υβριδικό ταμείο ιδιωτικοποιημένης υγείας.

Την ίδια ώρα παρακολουθεί άπραγη τα κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας να μην υποχρεούνται πια να απασχολούν συγκεκριμένο αριθμό δημοσιογράφων και τεχνικών στα ανταποκριτικά τους γραφεία, δημιουργώντας έτσι συνθήκες γαλέρας, με ενοικιαζόμενους δημοσιογράφους και εικονολήπτες.

Η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΜ-Θ πήρε την απόφαση και συμμετέχει στο κέντρο εκπαίδευσης για την ασφάλεια των δημοσιογράφων, μέσα σε ΝΑΤΟϊκό κέντρο, κάτι που παραπέμπει σε ένα ιδιότυπο εργαστήρι δημιουργίας ενσωματωμένων δημοσιογράφων, την ώρα που στην ευρύτερη περιοχή είναι σε εξέλιξη μια γενοκτονία.

Τι συνδικαλιστική Ένωση θέλουμε;

Εμείς, τα μέλη του Ασύνταχτου Τύπου, εδώ και δύο δεκαετίες αγωνιζόμαστε για όλα τα παραπάνω. Μέσα κι έξω από το Διοικητικό Συμβούλιο, στους εργασιακούς χώρους, στις πρωτοβουλίες ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, μέσα στην κοινωνία και στα κινήματα διεκδίκησης.

Στην αδράνεια και στο συνδικαλιστικό τίποτα, εμείς απαντάμε με συμμετοχή και συσπείρωση σε αγωνιστική κατεύθυνση, για ένα μαχητικό και αλληλέγγυο σωματείο. Για να διεκδικήσουμε αποφασιστικά επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Για να αποκρούσουμε τις απολύσεις και τις περικοπές σε μισθούς και επιδόματα. Για να προχωρήσουμε στη λήψη ουσιαστικών μέτρων για τους ανέργους. Για να υπερασπιστούμε τη δημοσιογραφική δεοντολογία, την ελευθεροτυπία και τον πλουραλισμό.

Παλεύουμε για μια Ένωση με αγωνιστικό και διεκδικητικό πρόγραμμα, και όχι για μια Ένωση των καρεκλοκένταυρων. Παλεύουμε για Ενώσεις των Συντακτών και όχι των διευθυντών και εργοδοτών.

Στη διάρκεια της θητείας του απερχόμενου ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ, ο Ασύνταχτος Τύπος έφερε την πρόταση για κοινό μέτωπο όλων των εργαζόμενων σε όλες τις ειδικότητες στα ΜΜΕ, με στόχο τη διεκδίκηση αυξήσεων και εργασιακών δικαιωμάτων μέσω συλλογικών συμβάσεων. Και σε αυτό το πλαίσιο, πρότεινε οι δημοσιογραφικές ενώσεις και η ΠΟΕΣΥ να διεκδικήσουν διαπραγματεύσεις για τις ΣΣΕ. Όμως τα λέγαμε σε ώτα μη ακουόντων. Προτείναμε το παραπάνω σε κάθε περίσταση: σε πανελλαδικές απεργίες, σε κινητοποιήσεις του κλάδου, σε συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ, σε συνάντηση των προέδρων των Ενώσεων κλπ. Σύσσωμο το προεδρείο της ΕΣΗΕΜ-Θ, όμως, απαξίωνε κάθε τέτοια σκέψη.

Η Ελευθερία του Τύπου σε κίνδυνο

Η χώρα μας σταθερά τα τελευταία χρόνια καταλαμβάνει τις τελευταίες θέσεις στην Ε.Ε. όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Οι θέσεις 107-108 στον κόσμο δεν είναι απλά αριθμοί. Αντανακλούν την πραγματικότητα που βιώνουμε ως δημοσιογράφοι και πολίτες και αφορούν το δικαίωμά μας να ενημερώνουμε και να ενημερωνόμαστε. Οι αγωγές SLAPP (Στρατηγικές Αγωγές ενάντια στη Δημόσια Συμμετοχή), οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτών, η αστυνομική βία που ασκείται στην κάλυψη διαδηλώσεων και φυσικά η ανεξιχνίαστη ακόμη δολοφονία του Γ. Καραϊβάζ σκιαγραφούν ένα πνιγηρό τοπίο στην ενημέρωση.

Οι διώξεις στους δημοσιογράφους αποτελούν επίθεση στους αγγελιοφόρους που ήδη εργάζονται σε συνθήκες διαρκώς συρρικνούμενης ελευθερίας, είτε εξαιτίας της μεγάλης εργασιακής ανασφάλειας είτε εξαιτίας της επιβολής μιας μονοφωνίας από τους οικονομικά και κοινωνικά ισχυρούς.

Η ΕΣΗΕΜ-Θ, παρά τις διακηρύξεις περί του αντιθέτου, ελάχιστες πρωτοβουλίες έχει αναλάβει για να αναδείξει τα ζητήματα αυτά, για να ενημερώσει τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες και για να εξηγήσει γιατί η φίμωση και ο εκφοβισμός που επιδιώκουν ισχυρά κέντρα εξουσίας έχουν βαθιές κοινωνικές επιπτώσεις στο δικαίωμά μας στην έκφραση.

Διεκδικούμε μια Ένωση που θα στέκεται ηθικά και οικονομικά στο πλευρό όσων διώκονται. Ζητάμε να ασκηθούν πραγματικές πιέσεις στην κυβέρνηση για την υιοθέτηση αντι-SLAPP νομοθεσίας, στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής οδηγίας που έχει ψηφιστεί, χωρίς εκπτώσεις και αποκλεισμούς. Μα πάνω απ’ όλα ζητάμε να περάσουμε συλλογικά από την άμυνα στην επίθεση, προκειμένου να μην επικρατήσει ο φόβος και η ανασφάλεια. Για να συνεχίσουμε να έχουμε φωνή, για να έχει φωνή η κοινωνία.

Για τα Δημόσια Μέσα (ΕΡΤ3 – ΔΕΠΘΕ)

Την ώρα που στα ΜΜΕ, επικρατούν συνθήκες γαλέρας, τα δημόσια μέσα (ΕΡΤ3, ΔΕΠΘΕ) έχουν εξελιχθεί σε πρωτεργάτες της υποβάθμισης των εργασιακών σχέσεων. Οι κανονικές θέσεις εργασίας με κανονικές συμβάσεις, έχουν δώσει τη θέση τους σε συμβάσεις έργου, ενώ συνάδελφοι εξαναγκάζονται ακόμη και να απασχολούνται σε εργολαβικές εταιρείες, μολονότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ως πότε ο κλάδος θα ανέχεται αυτή την κατάσταση; Συνάδελφοι να εκβιάζονται να τα έχουν καλά με διοικούντες και διευθύνοντες, για να έχουν δουλειά; Πως θα στηριχτούν άνεργοι συνάδελφοι που δεν έχουν «προσβάσεις»;

Πώς μπορούμε να περιμένουμε από μια Ένωση των διευθυντών να απαιτήσει από τις διοικήσεις των συγκεκριμένων μέσων, να λήξει αυτή η εκμετάλλευση και η δημιουργία εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων; Τα επιχειρήματα περί νομικών και γραφειοκρατικών κωλυμάτων, ότι «δεν το επιτρέπει το νομικό πλαίσιο», δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Και να καταλάβουν ότι η δουλειά ενός σωματείου δεν είναι να υπερασπίζεται μνημονιακούς και φιλεργοδοτικούς νόμους αλλά να τους αντιμάχεται.

Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στα μισθολογικά. Οι διοικούντες την ΕΣΗΕΜΘ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την απουσία συλλογικών συμβάσεων, λες και αυτές θα μπορούσαν να πέσουν ως μάννα εξ’ ουρανού, αλλά δεν θέλησαν καν να διεκδικήσουν την αναβάθμισή τους στα δημόσια μέσα. Ενώ η ΕΣΗΕΑ κήρυξε στάση εργασίας (28/6/2022) σε όλα τα δημόσια μέσα για μισθολογικές αυξήσεις και για καταγγελία της κωλυσιεργίας της διοίκησης της ΕΡΤ για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η ΕΣΗΕΜΘ απείχε με ευθύνη της διοίκησης που πρόβαλε γραφικές δικαιολογίες. Αυτό επέτρεψε στην διοίκηση της ΕΡΤ να χρησιμοποιήσει την ΕΡΤ3 ως απεργοσπαστικό μηχανισμό, καθώς έβγαλε το δελτίο της στον αέρα της ΕΡΤ1, γεγονός που καταγγέλθηκε όχι μόνο από τον Ασύνταχτο Τύπο αλλά ακόμη και από μέλος του τότε προεδρείου της Ένωσης, χωρίς ωστόσο αυτή η διαφωνία να πάρει πιο …έμπρακτα χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα, το ίδιο προεδρείο, γοητευόταν από τις επαφές με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης και τον ΓΓ Ενημέρωσης, που πλάσαραν το σχέδιο να υποκαταστήσουν τις όποιες αυξήσεις, στο πλαίσιο της Κ.Υ.Α., με τροφεία. Ουσιαστικά, πρόσφεραν διέξοδο στην κυβέρνηση που δεν ήθελε επ’ ουδενί εργαζόμενοι να καταφέρουν να πάρουν αυξήσεις, ενώ διαφήμιζαν ως επιτυχία κάτι που δεν εντάσσεται στο μισθό, δεν καλύπτει τις ημέρες ρεπό, κανονικής ή αναρρωτικής άδειας και δεν ωφελούνται όλοι οι εργαζόμενοι.

Στη διάρκεια της θητείας του απερχόμενου δ.σ. της ΕΣΗΕΜΘ, ο Ασύνταχτος Τύπος έφερνε την πρόταση για κοινό μέτωπο όλων των εργαζόμενων, σε όλες τις ειδικότητες στα ΜΜΕ με στόχο τη διεκδίκηση αυξήσεων και εργασιακών δικαιωμάτων, μέσω συλλογικών συμβάσεων. Και σε αυτό το πλαίσιο, πρότεινε οι δημοσιογραφικές ενώσεις και η ΠΟΕΣΥ να διεκδικήσουν κατάργηση των διατάξεων για τα μισθολογικά στα δημόσια μέσα (Κ.Υ.Α. και ενιαίο μισθολόγιο) και επαναφορά της διεκδίκησης για αυξήσεις αποδοχών σε αναβαθμισμένες συλλογικές διαπραγματεύσεις για τις ΣΣΕ. Όμως τα λέγαμε σε ώτα μη ακουόντων.

Προτείναμε το παραπάνω σε κάθε περίσταση πανελλαδικής απεργίας, κινητοποιήσεων του κλάδου, συνεδρίαση του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ, συνάντηση των προέδρων των Ενώσεων κ.λ.π. Το συνδέαμε μάλιστα, και με το πλαίσιο κινητοποιήσεων για την υπεράσπιση της αυτοτέλειας της ΕΡΤ3 ενάντια στην υποβάθμισή της από τη διοίκηση της ΕΡΤ. Σύσσωμο το προεδρείο της ΕΣΗΕΜΘ όμως, απαξίωνε κάθε τέτοια σκέψη.

Τα λέγαμε από το 2015, ότι το νομικό πλαίσιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ δεν εξασφάλιζε κανένα εχέγγυο για ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, ανεξάρτητο από κυβερνητικές και άλλες παρεμβάσεις. Ήδη από την επαναλειτουργία, μετά το «μαύρο», προειδοποιούσαμε ότι οι αποφάσεις των διοικήσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οδηγούσαν σε αποψίλωση της ΕΡΤ3 από όλα τα μέσα – θεσμικά και λειτουργικά – που θα της διασφάλιζαν μια κάποια αυτοτέλεια: από το ότι ουσιαστικά λειτουργούσε από την αρχή ως γενική διεύθυνση της ΕΡΤ, μέχρι τη σταδιακή μεταφορά του ελέγχου για το πρόγραμμα, τα οικονομικά και την καθημερινή λειτουργία στην κεντρική διοίκηση. Εμείς τότε καλούσαμε σε συνελεύσεις για τα θέματα αυτά και κάποιοι, όψιμοι υπερασπιστές της αυτοτέλειας της ΕΡΤ3 σφύριζαν αδιάφορα. Κι αν για κάποιο διάστημα, η ΕΡΤ3 κατάφερε να λειτουργήσει στο πλαίσιο του δημόσιου, δημοκρατικού, πολυφωνικού μέσου, αυτό δεν συνέβη γιατί υπήρχε κάποια θεσμική ή άλλη κατοχύρωση αλλά γιατί η παρακαταθήκη του δίχρονου αγώνα ενάντια στο «μαύρο» και οι αντίστοιχες προσδοκίες της κοινωνίας δεν μπορούσαν να αγνοηθούν. Ωστόσο, με ευθύνη των εκάστοτε διοικούντων και διευθυντών, επανήλθαν οι παγιωμένες πρακτικές του παρελθόντος, σε ότι αφορά τις σχέσεις με την εξουσία, κεντρική και τοπική. Όταν η εξουσία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο σε ότι αφορά τον έλεγχο της ΕΡΤ, πάτησε σε ένα ήδη υπάρχον θεσμικό και διοικητικό πλαίσιο. Μπορεί κάποιοι τότε να φώναζαν «να φύγει η ΕΡΤ από τον έλεγχο του Μαξίμου», όμως πολλοί από αυτούς είχαν στρώσει το δρόμο, συμβάλλοντας στην επαναφορά ενός μοντέλου λειτουργίας που έδινε τη δυνατότητα σε μικρές ομάδες να παίρνουν αποφάσεις, χωρίς τους εργαζόμενους και μακριά από την κοινωνία.

Όταν η ίδια εξουσία, διαπίστωσε ότι, ακόμη και με το παραπάνω ασφυκτικό πλαίσιο, δεν μπορούσε να ελέγξει πλήρως το ενημερωτικό πρόγραμμα της ΕΡΤ3, αποφάσισε να το ακρωτηριάσει. Έχουν περάσει δυόμισι χρόνια από τις πρώτες κινήσεις της διοίκησης της ΕΡΤ να περιορίσει το ενημερωτικό πρόγραμμα της ΕΡΤ3 και η κατάσταση είναι κάθε χρόνο και χειρότερη. Όλο αυτό το διάστημα, η διοίκηση της ΕΣΗΕΜΘ, παρά την απαίτηση των εργαζόμενων δημοσιογράφων για κινητοποιήσεις, με στόχο να αποκρουστεί η υποβάθμιση της ΕΡΤ3 και να διεκδικηθεί η αυτοτέλειά της, περιορίστηκε κυρίως σε έναν χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων. Μπορεί να περιμένει κανείς ότι μια εξουσία θα κάνει πίσω στα σχέδιά της, επειδή κάποιος βγάζει απλώς ανακοινώσεις;

Η απερχόμενη διοίκηση της Ένωσης έκανε και κάποιες άλλες κινήσεις, περιορισμένες στα απολύτως απαραίτητα, για να τηρηθούν και τα προσχήματα: συναντήσεις με τσάι και συμπάθεια με τους διοικούντες την ΕΡΤ και την ΕΡΤ3, την ώρα που αυτοί έκοβαν δελτία ειδήσεων, κάποιες συναντήσεις με πολιτικούς αρχηγούς, κάποιες με κυβερνητικά στελέχη ύστερα από αναμονή μηνών και μια ενημέρωση των φορέων της Θεσσαλονίκης, που έγινε με καθυστέρηση ενός έτους, ύστερα από τα επίμονα αιτήματα εργαζόμενων, εργασιακών εκπροσώπων και των μελών του δ.σ. που εργάζονται στην ΕΡΤ3. Μια ενημέρωση που έγινε διεκπεραιωτικά, χωρίς μαζική συμμετοχή ή κάποιο συντονισμό για επόμενες κινήσεις. Ούτε καν ένα ψήφισμα για υπογραφές από αυτοδιοικητικούς, κοινωνικούς, παραγωγικούς και άλλους φορείς της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας, για να αποτελεί ένα μέσο πίεσης και συστράτευσης της κοινωνίας. Το μόνο ψήφισμα ήταν αυτό των εργαζόμενων, που ανέλαβαν να το δημοσιοποιήσουν σε δημοτικά συμβούλια, πετυχαίνοντας ομόφωνα ψηφίσματα υπέρ της αυτοτέλειας της ΕΡΤ3. Όσο για την επιστολή στον πρωθυπουργό που διαφήμισαν οι διοικούντες την Ένωση ως κατόρθωμα, ας μας ενημερώσουν αν έχουν πάρει απάντηση!

Επαφίεται σε εμάς τους εργαζόμενους να υπερασπιστούμε τη δημοσιογραφική μας αξιοπρέπεια και την ελευθερία να εργαζόμαστε χωρίς παρεμβάσεις ή εμπόδια από την εκάστοτε εξουσία. Οι διοικήσεις της Ένωσης από το 2015 και μετά, έδειξαν ότι δεν επιθυμούν μαχητική διεκδίκηση. Ειδικά στο θέμα της ΕΡΤ3, δεν υπήρξε ταύτιση όλων των μελών του προεδρείου της ΕΣΗΕΜΘ με το συνδικαλισμό των δημοσίων σχέσεων, ωστόσο κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να πατάνε σε δύο βάρκες, στηρίζοντας διοικήσεις που τήρησαν τέτοια στάση.

Μπορεί η ΕΡΤNEWS να είναι ο φορέας που υλοποιεί τα σχέδια της εξουσίας για τον έλεγχο της ενημέρωσης στα δημόσια μέσα και τη συρρίκνωση της ενημέρωσης στην ΕΡΤ3, ωστόσο το πρόβλημα είναι ευρύτερο και έχει να κάνει με το κοινωνικό αγαθό της δημοκρατικής και πολύπλευρης ενημέρωσης της κοινωνίας. Αυτό είναι κάτι που καλούμαστε εμείς οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι πρώτοι από όλους να υπερασπιστούμε στους χώρους δουλειάς καθημερινά. Και γι’ αυτό απαιτείται συνεργασία και αλληλεγγύη, πέρα και πάνω από προσωπικές ή άλλες ατζέντες. Αυτοτέλεια της ΕΡΤ3 δεν σημαίνει απλά να σταματήσει να είναι γενική διεύθυνση της ΕΡΤ. Σημαίνει να απαγκιστρωθεί από το γενικότερο πλαίσιο κυβερνητικής και πολιτικής εξουσίας, κεντρικά και τοπικά, με αποφάσεις που θα παίρνονται δημοκρατικά, με συμμετοχή των εργαζόμενων, που θα δεσμεύονται από την αλήθεια τους, τη δεοντολογία και την προσήλωσή τους στο να εργάζονται για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας, της οποίας είναι και οι ίδιοι μέλη.

Για τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης

Η κατάσταση των εργαζομένων στα sites είναι απελπιστική. Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι θεωρούνται απ’ τους εργοδότες αναλώσιμοι. Πολλές φορές εργάζονται για λίγους μήνες, με τη μορφή πρακτικής, και στη συνέχεια εξωθούνται σε αποχώρηση. Κακοί μισθοί, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και στέρηση αργιών είναι μονάχα μερικοί από τους λόγους που διώχνουν τους νέους συναδέλφους έξω απ’ το επάγγελμα που αγαπούν.

Σε πολλές περιπτώσεις τα ωράρια δεν τηρούνται και οι εργαζόμενοι αναγκάζονται από την εργοδοσία να καλύψουν θέματα πέραν του συμφωνημένου ωραρίου. Συχνά διάφορα κόστη μετακυλίονται στους εργαζόμενους, οι οποίοι πολλές φορές αναγκάζονται να χρεωθούν ακόμα και τα data για να ανέβει μια ανάρτησή τους. Είναι τόσο άσχημη η κατάσταση που πολλοί συνάδελφοι αναγκάζονται να εργάζονται σε διαφορετικές δουλειές προκειμένου να επιβιώσουν.

Συχνά οι εργοδότες επικαλούνται οικονομικά προβλήματα, τα οποία ως δια μαγείας ξεχνιούνται στην επόμενη επένδυση, ανάλογα με τις προτεραιότητες του μέσου, οι οποίες σχεδόν ποτέ δεν συμπεριλαμβάνουν τον απλό εργαζόμενο. Ο μόνος τρόπος να βελτιώσουμε τις συνθήκες εργασίας μας είναι να τους αναγκάσουμε. Δεν γίνεται δίπλα μας να χορεύουν τα εκατομμύρια και σε εμάς να μη φτάνουν ούτε τα ευρώ που θα κάλυπταν την υπερωρία και 200 megabytes.

Και θα τους αναγκάσουμε με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Για να μη χάνει πια ο κάθε ένας μόνος του, αλλά να κερδίσουμε όλοι μαζί. Για το λόγο αυτό στηρίξαμε την πρωτοβουλία υπογραφής συλλογικής σύμβασης για τα sites και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θεσσαλονίκης, για την οποία ζητήσαμε να αφορά τους εργαζόμενους σε όλη την περιοχή ευθύνης της ΕΣΗΕΜ-Θ. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ένωση προχώρησε σε μία τέτοια κίνηση χωρίς να έχει προσπαθήσει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο των εργαζόμενων προκειμένου να πιέσει τους ιδιοκτήτες. Αντίθετα, προτίμησε να απευθυνθεί πρώτα στις ιδιοκτησίες των εν λόγω μέσων, εισπράττοντας μάλιστα απροθυμία από αυτές που απασχολούν τους περισσότερους συναδέλφους. Η τακτική αυτή δημιουργεί εύλογα ερωτήματα, αν δηλαδή ο στόχος της απερχόμενης διοίκησης ήταν όντως να τελεσφορήσει η προσπάθεια ή έγινε για τις εντυπώσεις, ενόψει της ολοκλήρωσης της θητείας της.

Η κατάσταση στην περιφέρεια

Ο περιφερειακός Τύπος, η φωνή των τοπικών κοινωνιών, συνεχώς αποδυναμώνεται και απομακρύνεται από το κέντρο της δημοσιογραφικής σκηνής στην Ελλάδα. Παρά τη σημασία του για τη δημοκρατική λειτουργία της χώρας, η διοίκηση της ΕΣΗΕΜ-Θ αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ανίκανη να αντιμετωπίσει τις πραγματικές ανάγκες των περιφερειακών δημοσιογράφων, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει το κεντρικό σύστημα εξουσίας.

Οι εργασιακές συνθήκες στον περιφερειακό Τύπο συνεχίζουν να είναι απαράδεκτες, με δημοσιογράφους που εργάζονται χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, με συμβάσεις-σκλαβιά και με αποδοχές που είναι εξευτελιστικές για το επίπεδο εργασίας που απαιτείται. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΜ-Θ έχει αποτύχει να προστατέψει τους περιφερειακούς δημοσιογράφους από την εκμετάλλευση που βιώνουν καθημερινά. Έχει επιλέξει να συμπορευτεί με την εργοδοσία των ΜΜΕ και να διατηρήσει μια σχέση εξυπηρέτησης συμφερόντων εις βάρος των δημοσιογραφικών δικαιωμάτων.

Αυτή η στάση είναι το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο στο εσωτερικό της ΕΣΗΕΜ-Θ και να αποτρέψει οποιοδήποτε είδος πραγματικής αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης. Όλα αυτά οδηγούν τον περιφερειακό Τύπο σε μια κατάσταση απομόνωσης και αποδυνάμωσης, χωρίς την αναγκαία στήριξη, χωρίς διάλογο και χωρίς πραγματική ενδυνάμωση. Η ΕΣΗΕΜ-Θ, αδυνατώντας να αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα του περιφερειακού Τύπου και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, αποδεικνύεται ότι δεν έχει καμία πρόθεση να υπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων στην περιφέρεια.

Για τα ιδιωτικά ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης

Η απουσία Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας τα τελευταία αρκετά χρόνια έχει οδηγήσει σε ισοπέδωση των μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης. Μεγάλο μέρος των δημοσιογράφων στα ραδιόφωνα πληρώνονται με τον κατώτατο μισθό, με συμβάσεις μερικής απασχόλησης, ενώ καλύπτουν πλήρες ωράριο, ακόμα και με «μαύρα», χωρίς ασφάλιση και ένσημα.

Οι ιδιοκτήτες των ραδιοφώνων λειτουργούν πολλές φορές ως κράτος εν κράτει, με δεδομένη την παντελή απουσία ελέγχων από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα του κράτους (Επιθεώρηση Εργασίας), αλλά με δεδομένη και την απουσία της Ένωσης Συντακτών από τους εργασιακούς χώρους και τα προβλήματα των εργαζόμενων. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που οι ιδιοκτήτες των ραδιοφώνων καθυστερούν για μήνες να καταβάλουν στους εργαζόμενους τα δεδουλευμένα τους επικαλούμενοι χρηματοδοτικά προβλήματα του σταθμού. Την ίδια ώρα, θεωρούνται δεδομένες δεκάδες απλήρωτες υπερωρίες τις καθημερινές και κυρίως τα Σαββατοκύριακα.

Για μια Ένωση στο πλευρό των μαχόμενων δημοσιογράφων
Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ΤΩΡΑ
Για μια Ένωση που θα στέκεται στο πλευρό των άνεργων και αδύναμων μελών της, με ενεργό ταμείο αλληλοβοήθειας
Για μια Ένωση που θα διεκδικεί και θα ακυρώνει καταχρηστικές απολύσεις και λουκέτα σε ΜΜΕ
Για μια Ένωση που θα διεκδικήσει την παύση των διώξεων των δημοσιογράφων και αντί- SLAPP νομοθεσία
Για μια Ένωση που θα υπερασπίζεται τους δημοσιογράφους απέναντι στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία
Για να υπάρχει μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στις δυνάμεις της συνδιοίκησης
Για μια Ένωση που θα υπερασπίζεται τον πλουραλισμό σε όλα τα δημόσια Μέσα, χωρίς αστερίσκους
Για μια Ένωση που θα επισκέπτεται τους χώρους εργασίας των ΜΜΕ, όχι μόνο πριν από τις εκλογές
Για να έχουν φωνή οι νέοι υπαμειβόμενοι δημοσιογράφοι
Για οικονομική διαχείριση της Ένωσης προς όφελος των μελών και όχι των εταιριών
Για να σταματήσει η απαξίωση της Ένωσης και του συνδικαλισμού
Για μια Ένωση που δεν θα διοργανώνει απλά γιορτές και συναντήσεις με κυβερνητικούς αξιωματούχους
Δυναμική αντίσταση στους χώρους της εργασιακής ζούγκλας
Όχι στην υποταγμένη και ενσωματωμένη δημοσιογραφία, όχι στην προπαγάνδα και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης
Στήριξη της ερευνητικής δημοσιογραφίας
Ρήξη των σχέσεων εναγκαλισμού με τα πολιτικο-οικονομικά κέντρα εξουσίας
Συσπείρωση και συμμετοχή των μελών, σε αγωνιστική κατεύθυνση, για ένα σωματείο μαχητικό και αλληλέγγυο
Για Ενώσεις των Συντακτών και όχι των διευθυντών και εργοδοτών