ΩΝΑΣΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Διαχωρισμοί και ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση

Κατόπιν εισήγησης εκ μέρους της ΦΥ, παρακολουθήσαμε ντοκιμαντέρ (backpack full of cash, 2016), έργο που πραγματεύεται την εκτύλιξη ενός βασισμένου στην αγορά εκπαιδευτικού συστήματος στις ΗΠΑ, με αναλυτικό επικεντρο τη Φιλαδέλφεια. Αναφέρεται σε συστημικους μηχανισμούς αναπαραγωγής της ανισότητας εισοδημάτων (poverty traps) με άξονα ακριβώς την διαφοροποιημενη, ταξική χρημστοδοτηση: οι φτωχές γειτονιές (districts) χρηματοδοτούνται λιγότερο, ενώ δίνεται βαρύτητα στις περισσότερο εύπορες περιοχές, μαθητές των οποίων φέρουν και τις καλύτερες αποδόσεις. Μα πού θα επενδύσεις, αν όχι όπου οι αποδόσεις θριαμβεύουν ευνοϊκά;

Στη θέση των υποχρηματοδοτουμενων εκπαιδευτικών δομών, και κατ’ επέκταση καταπονημένων διηνεκώς κοινοτήτων, ανοίγουν charter schools, ουσιαστικά ιδιωτικά σχολεία, χρηματοδοτούμενα ωστόσο από τα φορολογούμενα πρόσωπα. Το πρόγραμμα σπουδών στα charter schools, πχ καθολικά σχολεία, διδάσκονται περί της σύμπραξης δεινοσαύρων-ανθρωπων εκατομμύρια χρόνια πίσω, ενώ οι δάσκαλοι υπερτονίζουν πόσο χρήσιμο είναι το ξύλο στα παιδάκια, αρκεί να είναι σωστά δοσμένο!

Μας θυμίζει, και ταυτόχρονα μας δίνει ιδέα, για τις ιατρικές σχολές εν ελλαδι της cvc capital partners…

Έγινε λόγος, ακόμη, για την ψηφιακή εκπαίδευση, και πώς προωθείτο από τους κεφαλαιούχους αρχιτέκτονες της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μιας που διασφαλίζουν 80 τοις εκατο λιγότερα έξοδα. Εν τω μεταξύ, οι ψηφιακοί μαθήτριες/τες του κυβερνοχώρου αποτυγχάνουν στα περιβόητα “τεστ”… Μένουν μόνα και αλληλεπιδρουν με μια άσαρκη κοινωνικότητα. Βέβαια, ας το ξαναπούμε, ξοδεύουμε 80 τοις εκατο λιγότερα, και μπορούμε έτσι να επενδύσουμε σε πυρηνοκίνητα υποβρύχια.

Ακολούθησε συζήτηση για την άμεση συνεφαρμογή της γνώσης του ντοκιμαντέρ με τα Ωνάσεια σχολεία σήμερα.

Εδώ να επισημάνουμε εμείς ότι: όσο μειώνεται η παραγωγικότητα στις ισχυρές κεφαλαιοκρατικα ευρωπαϊκές χώρες, σε ένα φαύλο κυκλο αποεπένδυσης-υπερεπενδυσης σε τίτλους, κι όσο διαφαίνεται ο εντεινομενος διαχωρισμός των τάξεων, τόσο θα αναδύεται η επιφάνεια της εξεγερσιακότητας, κι αλλο τόσο θα ενδυναμωνονται οι αντιπαραγωγικοι μηχανισμοί περιστολής, στρατός, αστυνομία, ψηφιακή αστυνομία-παρακολουθήσεις.

Ως προς τα Ωνάσεια: έμμεση, ωστόσο ισοδυναμα επίπονη, ιδιωτικοποίηση και αποκοπή μαθητών από τις γειτονιές του κ επιβεβαίωση της πολυδιαχωρισμένης κοινωνίας, που δε μπορεί παρά να εκφραστεί μάχιμα στη ενώπιον της προοπτικής περαιτέρω ανισοτήτων.

ΚΚΟΚ

Εισήγηση

Τι γίνεται με τα σχολεία, ρε παιδιά #2

Αφορμή της σημερινής εκδήλωσης είναι η ψήφιση του νόμου για τη δημιουργία των 22 Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων (ΔΗΜ.Ω.Σ). Πριν όμως σχολιάσουμε το συγκεκριμένο ζήτημα, θα θέλαμε να κάνουμε δύο σύντομες επισημάνσεις, προτείνοντας έτσι και ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα θέλαμε να προτείνουμε να κινηθεί η συζήτησή μας:

—————————————

1)Τα τελευταία 4 χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα διεξάγει έναν αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών,προσπαθώντας να αναδείξει τον αντιεπιστημονικό και αντικοινωνικό χαρακτήρα της αξιολόγησης, αλλά και τους ταξικούς και παιδαγωγικούς φραγμούς που αυτή θα φέρει. Είναι ένας αγώνας διαρκείας, αφορά πλέον και τους παλιότερους συναδέλφους και όχι μόνο τους νεοδιόριστους και έχει κυρίως τη μορφή της συμμετοχήςστην – καλεσμένη από τα σωματεία–απεργία/αποχή από τις σχετικές διαδικασίεςστις οποίες πρέπει οι εκπαιδευτικοί να συμμετάσχουν. Μια απεργία που καλείται πολλαπλές φορές μιας και το υπουργείο προσπαθεί να τη βγάζει κάθε φορά παράνομη μέσω δικαστηρίων. Τη στιγμή που μιλάμε,δεκάδες κλήσεις/απειλές για πειθαρχικά έχουν σταλθεί σε απεργούς εκπαιδευτικούς με την κατηγορία της ασυνέπειας στο καθηκοντολόγιό τους, αμφισβητώντας εμμέσως το δικαίωμα στην απεργία. Ο 4ετής αυτός αγώνας δεν έχει αποκτήσει ακόμα την κοινωνική διάσταση που θεωρούμε οτι του αντιστοιχεί, δεδομένου ότι αφορά εξίσου και ανάλογα τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τους μαθητές, τις μαθήτριες, τους γονείς ή φροντιστές τους αλλά και ολόκληρες γειτονιές. Επίσης, έχει αναδείξει τις δυνατότητες, αλλά δυστυχώς και τα όρια του εκπαιδευτικού κινήματος.

2) Η προηγούμενη σχολική πραγματικότητα, πριν δηλαδή από την αξιολόγηση και φυσικά πριν από την ίδρυση των Ωνάσειων σχολείων, ήταν(και είναι)προβληματική. Είναι κοινή παραδοχή το πόσο εξετασιοκεντρική είναι η μαθησιακή διαδικασία και το πόσο στείρος είναι ο τρόπος με τον οποίο η γνώση μοιράζεται. Τα φροντιστηριακά επί πληρωμή μαθήματα είναι μια κανονικότητα η οποία στερεί πολλά λεφτά από τις οικογένειες, οι οποίες με τη σειρά τους αποδέχονται την αναγκαιότητά τους ως προϋπόθεση  ώστε ένα παιδί να περάσει στο πανεπιστήμιο ή να έχει καλό βαθμό απολυτηρίου ή να γνωρίζει έστω μια ξένη γλώσσα. Οι σχέσεις του σχολείου με την ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία είναι απαράδεκτα κοντινές, ενώ η εθνικιστική αφήγηση της ιστορίαςείναι ηγεμονικά παρούσα τόσο στο εν λόγω μάθημα, όσοκαι στις γιορτές και τις εκδηλώσεις. Η καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως η ενσυναίθηση και η συνεργασία ή αξιών, όπως η αλληλεγγύη και η συμπερίληψη πραγματοποιούνται κυρίως, αν όχι μόνο, μέσα από πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών και σίγουρα δεν αποτελούν ορατόκομμάτι του αναλυτικού προγράμματος. Είναι, με λίγα λόγια, ένα σχολείοανταγωνιστικό και ανιαρό,το οποίο πολύ συχνά αναπαράγει και προωθεί προβληματικάπεριεχόμενα. Μέρος του εκπαιδευτικού κινήματος που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή, βρίσκεται στην αμήχανη θέση να νιώθει ότι τα αναχώματα που στήνει απέναντι στην αντιδραστική αναδιάρθρωση που έρχεται, νομιμοποιούν την τωρινή προβληματική σχολική πραγματικότητα, η οποία αναφέρθηκε παραπάνω. Ταυτόχρονα, αναγνωρίζει ότι ήταν έλλειμμα των αγώνων του παρελθόντος ότι δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το περιεχόμενο της μαθησιακής διαδικασίας και την καθημερινότητα του σχολείου, όπως επίσης και ότι δεν προσπάθησε να εμπλέξει με αξιοπρεπείς όρους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες στους αγώνες αυτούς.

—————————————-

Πάμε να δούμε μέσα από 6 ερωτήσεις τι μπορεί να σημαίνει η ίδρυση των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων:

6 +1 ερωτήσεις για τα ΔΗΜ.Ω.Σ.

1. Τι είναι πάλι τούτο το φρούτο;

Το υπουργείο αποφάσισε να μετατρέψει 22 υπάρχοντα δημόσια σχολεία σε ΔΗΜΩΣ. Τα ΔΗΜΩΣ θα υπάγονται διοικητικά στον οικείο Διευθυντή Εκπαίδευσης και θα ακολουθούν το πρόγραμμα των Πρότυπων Σχολείων, το οποίο δύναται να προσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, μετά από εισήγηση της Διοικούσας Επιτροπής των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων (η Επιτροπή αυτή αποτελείται από 5 μέλη του υπουργείου και 4 του ιδρύματος Ωνάση) και γνώμη του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.Επιλέχθηκαν σχολικές μονάδες σε περιοχές με «κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις» όπως δήλωσαν οι αρμόδιοι, και οι οποίες δεν γειτνιάζουν  με υφιστάμενα Πρότυπα Σχολεία,ενώ βρίσκονται σε γεωγραφικές ενότητες με πληθυσμό τουλάχιστον 70.000 κατοίκων. Το ίδρυμα Ωνάση έχει δεσμευτεί να διαθέσει έως 1.000.000 ευρώ ανά σχολική μονάδα για την αναβάθμιση και βελτίωση των υποδομών και έως 500.000 ευρώ ανά σχολική μονάδα και ανά σχολικό έτος για την ενίσχυση δράσεων και την κάλυψη δαπανών. Ακόμα, θα διαθέσει το ποσό των 6.000.000 ευρώ για την κάλυψη έκτακτων δαπανών που θα προκύψουν από τη λειτουργία του δικτύου των Ωνάσειων Σχολείων, όπως και την επιπλέον αμοιβή που θα λαβάνουν οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι θα εργάζονται στα σχολεία αυτά.Επίσης, θα μπορεί με δικές του δαπάνες, να ενισχύει μια σχολική μονάδα με δικό του ή πρόσθετο προσωπικό που θα επιλέγει ελύθερα.H«αειφορεία» του «εγχειρήματος» εξασφαλίζεται και από την ακόλουθη ανακοίνωση:«Ρητά συμφωνείται οι όροι της παρούσας Σύμβασης Δωρεάς να υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας και κανονιστικού πλαισίου».Από την άλλη μεριά, η εισαγωγή των μαθητών και μαθητριών θα γίνεται με εξετάσεις στην Α΄ γυμνασίου και την Α΄ λυκείου, ενώ οι εκπαιδευτικοί που θα επιθυμούν να εργαστούν εκεί θα επιλέγονται μέσω ειδικών κριτηρίων, θα αξιολογούνται συνεχώς και θα έχουν πεπερασμένη θητεία.Τα ΔΗΜΩΣ, μας λένε, θέλουν να προωθήσουν την αριστεία και την καλλιέργεια σύγχρονων δεξιοτήτων. Όπως υποκριτικά δηλώνουν οι εμπνευστές τους: «Σκοπός τους είναι να ανέβει το εκπαιδευτικό επίπεδο όλων των μαθητών και μαθητριών της χώρας και κυρίως αυτών που το επιθυμούν ακόμα περισσότερο, που θέλουν να έχουν πρόσβαση σε ένα ακόμα καλύτερο σχολείο και που έχουν και τα εφόδια για να έχουν αυτή την πρόσβαση, αλλά δεν έχουν τα οικονομικά μέσα.»

2. Πόσων ειδών σχολεία θα έχουμε;

Αρχικά οι κατηγορίες που υπάρχουν ήδη είναι οι δύο βαθμίδες εκπαίδευσης, τα γενικά σχολεία, τα ειδικά σχολεία, τα μουσικά και καλλιτεχνικά σχολεία και –φυσικά- τα σχολεία επαγγελματικής εκπαίδευσης. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι γενικότερες κατηγορίες των πειραματικών σχολείων και τα τελευταία χρόνια των προτύπων σχολείων που μπορούν να αφορούν Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια ή και ΕΠΑΛ. Στις γενικότερες κατηγορίες μπαίνουν πλέον και τα ΔΗΜόσια Ωνάσεια Σχολεία, όπως, επίσης, και οι Ακαδημίες στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ακολουθεί ένας ενδεικτικός πίνακας με κάποια από τα χαρακτηριστικά τους:

3. Θα επιβαρυνθούν κι άλλο οι μαθητές και οι μαθήτριες;

Με δεδομένη την υποχρηματοδότηση των γενικών δημόσιων σχολείων και του παρωχημένου αναλυτικού τους προγράμματος θεωρούμε πιθανό σενάριο αρκετά παιδιά να επιθυμούν να φοιτήσουν σε ένα σχολείο που δεν πέφτουν τα ντουβάρια του και έχει σύγχρονες εγκαταστάσεις.Ή να θέλουν να φοιτήσουν σε ένα σχολείο που θα τους δίνει τη δυνατότητα μέσω του Εθνικού Απολυτηρίου να περνάνε στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις. Την ίδια στιγμή, με γνωστές τις οικονομικές δυσκολίες που τα περισσότερα νοικοκυριά αντιμετωπίζουν, οι υποσχέσεις για δικτύωση, υποτροφίες και καριέρες του Ιδρύματος Ωνάσηθα δίνουν έξτρα κίνητρο. Η προϋπόθεση των εξετάσεων για την εισαγωγή τους,όμως, απαιτεί από τα παιδιά αυτά να προετοιμαστούν στην ε΄και την στ΄δημοτικού για το ωνάσειο γυμνάσιο ή αντίστοιχα στο γυμνάσιο για το ωνάσειο λύκειο. Αυτό σημαίνει οικονομική επιβάρυνση λόγω φροντιστηρίωνγια τις οικογένειες, κούραση και στρες για τα παιδιά, ανταγωνιστικότητα μεταξύ συμμαθητών και συμμαθητριών. Επιπλέον, η πιθανή «αποτυχία» κάποιων υποψηφίων που μπορεί να τους ακολουθεί ως στίγμα, οι αλλαγές στους μαθητικούς πλυθησμούς, η διάλυση των παρεών και η καθημερινότητα σε ένα σχολείο που καταρρέει, ενώ το διπλανό του «λάμπει», γεννάει το αίσθημα της απόρριψης και της αυτοϋποτίμησης με όρους κοινωνικού δαρβινισμού. Τέλος, τα παιδιά που φοιτούσαν σε σχολείο που μετατράπηκε σε ωνάσειο και δεν κατάφεραν να περάσουν στις εξετάσεις εισαγωγής, θα αναγκαστούν να αλλάξουν σχολική μονάδα σε περιοχές,όμως, όπου ο πληθυσμός των μαθητών και μαθητριών είναι ήδη αυξημένος και οι αίθουσες γεμάτες. Άρα, δεν αποκλείεται να αναγκαστούν να μετακινηθούν ακόμα πιο μακριά σε σχέση με την κατοικία τους (χαρακτηριστική η περίπτωση της Ξηροκρήνης όπου δεν θαυπάρχει άλλο γενικό λύκειο στην περιοχή).

4. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών;

Η αξιολόγηση που προσπαθεί να εφαρμόσει το υπουργείο παιδείας, είναι αυθαίρετη, αβάσιμη επιστημονικά, και επιβεβλημένη με απειλές. Ταυτόχρονα,αγνοεί εσκεμμένα την πολυπλοκότητα και τη σχεσιακότητα που εμπεριέχει η μαθησιακή διαδικασία. Μια διαδικασία που αφορά τη συνολικότερη ψυχοκοινωνική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών και επηρεάζεται από τόσους πολλούς παράγοντες (οικονομικούς, πολιτισμικούς, ψυχολογικούς, υλικοτεχνικούς, κτλ) που πολλές φορές ούτε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί δεν αντιλαμβάνονται στο σύνολό τους. Εμπλέκει υποκειμενικότητες μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων, που φέρνουν όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους και της κοινωνικής τους πραγματικότητας. Αυτά τα αναφέρουμε, γιατίη «κουλτούρα» που διαπνέει την αξιολόγηση είναι κοινή με αυτήν των ΔΗΜΩΣ: Ποσοτικοποίηση της μορφωτικής διαδικασίας, αποπλαισίωση απο τους κοινωνικούς παράγοντες,  κατηγοριοποίηση.Toσχήμα είναι κάπως έτσι: η αξιολόγηση βαθμολογεί τη λειτουργία του σχολείου, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές/μαθήτριες, χωρίς να συνεκτιμά τις ποιοτικές διαστάσεις της εκπαίδευσης.Αυτή η αποπλαισιωμένη διαδικασία αποδίδει την ευθύνη αυτών των βαθμολογιών μόνο στους εκπαιδευτικούς και στις ικανότητες των μαθητών/μαθητριών να γράψουν καλά στα σταθμισμένα τους τεστ (βλ. PISA).Οι σχολικές μονάδες ταυτίζονται με τις βαθμούς αυτούς, οι οποίοι αυτονομούνται με ένα «φυσικό» τρόπο και κατηγοροποιούν σε «καλά» και «κακά» τα σχολεία -τα οποία με τη σειρά τους μπαίνουν στην κούρσα βελτίωσης των βαθμολογιών αυτών, δίνοντας βάση μόνο σε δείκτες και αποτελέσματα, ώστε να αξιολογηθούν καλύτερα.Το παραπάνω σχήμα μαζί με την αυτονόμηση της σχολικής μονάδας, την ελεύθερη επιλογή γονέα και τη διαμεσολάβηση της ιδεολογίας της «αριστείας» και των στερεοτύπων για τους δημόσιους υπαλλήλους,οδηγούν στην κοινή με τα ωνάσεια σχολεία «κουλτούρα», στην οποία αναφερόμαστε. Αυτή που υιοθετεί τεχνικές του ιδιωτικού μάνατζμεντ, που προωθεί την εκπαίδευση ως καταναλωτικό προϊόν, που φιλτράρει μαθητές και μαθήτριες, που θέτει τους εργαζόμενους/εργαζόμενες σε επισφαλείς θέσεις, που κυνηγάει χορηγούς, που βάζει το κάθε σχολείο μόνο του ενάντια στα άλλα σε μια κούρσα που θυμίζει την αγορά και τις επιχειρήσεις.Δε θα μπορούσαν να υπάρξουν τα ωνάσεια σχολεία αν δεν είχε προηγηθεί η αξιολόγηση. Είτε ως εφαρμοσμένη πρακτική του κράτους, είτε ως ιδεολόγημα.

5. Θα επηρεαστούν καθόλου οι γειτονιές μας;

Είναι γεγονός ότι και πριν από όλες αυτές τις αλλαγές, η φήμη του κάθε σχολείου χαρακτήριζε τη γειτονιά στην οποία βρισκόταν αλλά και το ανάποδο. Αυτό είναι λογικό, γιατί κάθε σχολείο είναι έναζωντανό οικοσύστημα άμεσα συνδεδεμένο πολιτισμικά και ταξικά με το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ανήκει. Η αυτονομία της σχολικής μονάδας, όμως, η οποία ειναι ρητός στόχος του υπουργείου και αφορά κυρίως την οικονομική πλευρά του σχολείου και όχι τόσο την παιδαγωγική ή τη διοικητική και το πλάνο της ελεύθερης επιλογής σχολικής μονάδας από γονέα, ωθούν στην υιοθέτηση περαιτέρω τεχνικών του ιδιωτικού μάνατζμεντ. Τα σχολεία θα πρέπει να έχουν υψηλή βαθμολογία, ώστε να είναι θελκτικά προς τους χορηγούς και τους γονείς. Οι χορηγοί θα βελτιώνουν τις υποδομές του σχολείου, οι γονείς θα πρέπει να φροντίζουν τα παιδιά τους να είναι «καλοί» μαθητές, ώστε να τους δεχτούν στο σχολείο που θέλουν ή τουλάχιστον να παραμείνουν σε αυτά, οι «καλοί» μαθητές θα ανεβάζουν τη βαθμολογία του σχολείου, ώστε αυτό να είναι θελκτικό για τους χορηγούς και τους γονείς και πάει λέγοντας. Ένας φαύλος κύκλος, που, πέρα της μετάλλαξης της μαθησιακής διαδικασίας, σταδιακά θα επηρεάζει τον πληθυσμό της εκάστοτε γειτονιάς, μιας και οι οικογένειες των «κακών» μαθητών που δε θα γίνονται δεκτά, ή και που δε θα μπορούνστην πορεία της φοίτησής τους να ακολουθήσουν ένα μοντέλο που απαιτεί υψηλές βαθμολογίες σε τεστ και συνεχή αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους, πιθανώς να χρειάζεται να μετακομίσουν σε γειτονιές με όχι και τόσο «καλά» σχολεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Αγγλία εταιρείες realestate συνεργάζονται (δηλαδή γίνονται χορηγοί) με σχολεία της περιοχής ενδιαφέροντός τους, ώστε σε δεύτερο χρόνο να ανεβούν οι αξίες των ακινήτων που διαχειρίζονται. Τα ωνάσεια και τα πρότυπα έρχονται να νομιμοποιήσουν «επιστημονικά» με φαιδρό και κοινωνικά με κανιβαλιστικό τρόπο, την ύπαρξη διαφορετικών κατηγοριών σχολείων και μαθητών.

6. Ποιος βγαίνει κερδισμένος τελικά;

Πέρα από τα αυτονόητα ωφέλη που θα έχει το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο θα ξεπλένει τόσο τα έσοδα του όσο και το όνομα του και θα αναβαθμίσει τον ρόλο ως παράγοντα που επηρεάζει τις κρατικές πολιτικές, πέρα από τις έξτρα οικονομικές απολαβές που θα έχουν τα στελέχη και οι εκπαιδευτικοί των ωνάσειων σχολείων, πέρα από τις καριέρες που θα χτιστούν, πέρα από τα έσοδα των φροντιστηρίων προετοιμασίας για τις εξετάσεις εισαγωγής, αλλά και της υποστήριξης για τις αναβαθμισμένες απαιτήσεις του ίδιου του αναλυτικού προγράμματος του ωνάσειου σχολείου, πέρα από το δίκτυο μεταξύ ωνάσειων σχολείων, πανεπιστημίων, ιδρυμάτων, εταιρειών και ερευνητικών προγραμμάτων, βασικός κερδισμένος βγαίνει ο κυρίαρχος Λόγος για την εκπαίδευση: Η κανονικοποίηση της «αριστείας», της ατομικής ευθύνης και του ανταγωνισμούενώ υπονομεύονται οι αντιδράσεις γονέων και μαθητών ως φερέφωνα των συνδικαλιστών και οι αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος ως κωλύματα ενός κρατικοδίαιτουπαρωχημένου παρελθόντος. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έχουμε παιδαγωγικές θεωρίες που αντιπαραβάλλονται, όπως πιθανώς να συμβαίνει σε άλλα πεδία, ούτε στην πραγματικότητα κάποια σύγκρουση μεταξύ του κακού-Ιδιωτικού και του καλού-Δημόσιου. Εξάλλου, το κράτος μπορεί να υποχωρεί από την οικονομική υποστήριξη του εκπαιδευτικού συστήματος (υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων, 40% μείωση των ετήσιων απολαβών των εκπαιδευτικών, σχολικές επιτροπές στου δήμους κτλ) αλλά αναβαθμίζει τον ρόλο του σε παιδαγωγικό και διοικητικό επίπεδο.Αυτό που θα έχουμε είναι «φυσικοποιημένες» κατηγορίες σχολείων,εκπαιδευτικών, παιδιών, εργαζομένων, γειτονιών, ζωών. Αν θες να αλλάξεις κατηγορία θα πρέπει να εντατικοποιηθείς και να πειθαρχήσεις. Να νικήσεις τον διπλανό σου, γιατί η πίτα δε φτάνει για όλους. Να «προσπαθήσεις» παραπάνω. Αποπολιτικοποίηση της κοινωνικής αδικίας και της συστημικής υποτίμησης δηλαδή. Και επειδή σε ένα παιχνίδι που θες να παίζεται για πάντα φροντίζεις ο πιο αδύναμος παίκτης να μην χάσει ποτέ,τα δημόσια ωνάσεια σχολεία έρχονται να σχετικοποιήσουν το δικαίωμα όλων στην ποιοτική μόρφωση και την αξιοπρεπή εργασία μετονομάζοντάς το σε ευκαιρία, που επιτέλους κάποιος σου δίνει και εσύ απλά πρέπει να την αρπάξεις.

—————————————-

Τελειώνοντας θα θέλαμε να τονίσουμε ότι οι αντιδράσεις στην ίδρυση των ωνάσειων σχολείων και ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση αποτελούν κομμάτια της ίδιας προσπάθειας να μη χειροτερέψει η ζωή χιλιάδων παιδιών και εκπαιδευτικών. Κοινός σκοπός είναι-ή θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον- να αναδειχθούν οι ταξικοί φραγμοί που προκύπτουν και ο κίνδυνος να νομιμοποιηθεί μια διαδικασία που κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους από μικρή ηλικία και γκετοποιεί γειτονιές.

Ακολουθεί η προβολή του ντοκιμαντέρ: ¨Backpackfullofcash¨

Koινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ 7/2/2025

“Ωνάσεια Σχολεία”, εκδήλωση και προβολή ντοκιμαντέρ, Παρασκευή 7/2 στις 19:00 στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ