11 Χρόνια Ακυβέρνητες Πολιτείες, πρόγραμμα εκδηλώσεων – βιβλιοπαρουσιάσεων – συζητήσεων της εορταστικής εβδομάδας από Δευτέρα 30/9

ΚΟΥΙΡ 2024 | Βίωμα, Τέχνη, Θεωρία

επιμ. Γιώτας Τεμπρίδου

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΣΕΠΤ. 19.00
στις Ακυβέρνητες Πολιτείες

[Αλ.Σβώλου 28]

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

ίω
Στέλλα Τενεκετζή
Σοφία Χατζοπούλου
Γιώτα Τεμπρίδου

‘«Και το ένα τότε είπε είμαι κουίρ και το άλλο τότε είπε είμαι κουίρ. Και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και είχαν άλλο ύψος, άλλο χρώμα, άλλο πάχος, άλλο βάθος και ήταν από άλλο υλικό. Και το ένα είπε είμαι κουίρ και το άλλο είπε είμαι κουίρ. Και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και έγινε το κουίρ.»
Ένα βιβλίο για το κουίρ αφορά όποια άτομα αφορά το κουίρ. Προτεραιότητά του δεν θα μπορούσαν να είναι όσοι εχθρεύονται ό,τι βρίσκεται πίσω από το ακρωνύμιο «ΛΟΑΤΚΙ» δεν θα μπορούσαν να είναι οι ετεροκανονικοί (ούτε όσοι αναρωτιούνται ακόμα τι σημαίνει ετεροκανονικός, που συνήθως κι αυτοί ετεροκανονικοί είναι). Η περιέργεια δεν μου φαίνεται επαρκής λόγος για να ασχοληθεί με αυτόν τον τόμο ο σις στρέιτ ντουνιάς. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για την αλληλεγγύη: Άτομα που στηρίζουν τις ΛΟΑΤΚΙ διεκδικήσεις ή νοιάζονται για τον κουίρ κόσμο, μολονότι τα ίδια ζούνε σε παραδίπλα γειτονιές, δεν αποκλείεται να απολαύσουν την περιδιάβαση στις σελίδες του.

Με τον συγγραφέα συνομιλούν οι

ΚΟΣΜΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
αστροφυσικός, καθηγητής, συγγραφέας, στιχουργός

ΜΑΡΚΟΣ-ΒΑΛΣΑΜΗΣ ΛΥΡΙΤΣΗΣ
φυσικοθεραπευτής, καθηγητής

αποσπάσματα θα διαβάσει η
ΔΗΜΗΤΡΑ-ΛΗΔΑ ΡΑΜΜΟΥ
βιολόγος, εξερευνήτρια

“Οι σοφοί αστρονόμοι διέκοψαν μια συζήτηση που φαινόταν πως θα κρατούσε για αιώνες. Έστρεψαν τα βλέμματά τους στη Γη και χάιδεψαν μηχανικά τις μακριές, λευκές γενειάδες τους. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η εξέλιξη ενός σπάνιου κοσμικού φαινομένου τους έκανε να αφήσουν τις ατέρμονες διαβουλεύσεις τους στη μέση. Ήταν όμως σίγουρα η πρώτη φορά που κάτι τόσο παράδοξο συνέβαινε στη ζωή ενός ανθρώπου.
Ο Αλαφροΐσκιωτος, ο οποίος αγνοούσε το γεγονός ότι η ύπαρξή του αποτελούσε αντικείμενο μελέτης, περπάτησε σφυρίζοντας προς το αερόστατο που προσγειωνόταν στο μικρό χωριό του. Κάτι στην αργή κίνηση της πολύχρωμης πτητικής μηχανής τροφοδότησε μέσα του ένα αίσθημα επιβεβαίωσης. Διότι, αν και γνώριζε πολύ καλά ότι ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, διατηρούσε τη βαθιά πεποίθηση ότι αν κάποιος ταξιδέψει πολύ ή σταθεί αρκετά τυχερός για μία και μοναδική φορά, ίσως νιώσει τον χρόνο να περνάει τόσο αργά ώστε να μπορεί να πει με βεβαιότητα πως έχει πάψει να κυλά.

μια συζήτηση με αφορμή την έκδοση του βιβλίου “Απωθημένη Κοινότητα”,
με τη συμμετοχή του συγγραφέα

“Στο βιβλίο αυτό υπερασπιζόμαστε έναν ντελεζιανό μαρξισμό, όχι ως μία ακόμη ιδεολογία, αλλά ως ένα προτεινόμενο μοντέλο για την ανακατασκευή της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης πέρα από το Κράτος. Επιχειρούμε έτσι να σκιαγραφήσουμε τη δυνατότητα μιας νομαδικής διαλεκτικής, την οποία τοποθετούμε στα όρια της παράδοσης του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού. Η νομαδική διαλεκτική συγκεκριμενοποιείται αρχικά στην “κατάφαση” της νομαδικής πολλαπλότητας των ακρατικών κοινοτήτων, με την αναγνώριση του γεγονότος ότι αυτές υπήρξαν ιστορικά οι πιο διαδεδομένες μορφές κοινωνικής ζωής αλλά και στην κατάφαση των γραμμών φυγής της νομαδικής πολλαπλότητας από τα σημερινά κυρίαρχα συστήματα καταπίεσης, το κράτος και το κεφάλαιο. Έπειτα, στην υλιστική διερεύνηση των αιτιών και λόγων που επικράτησε η άρνηση, απώθηση και καταπίεση της νομαδικής πολλαπλότητας και κοινότητας, με την επικράτηση της πατριαρχίας, της ταξικής εκμετάλλευσης, της εθνικής στρατοπέδευσης, της αποικιοκρατίας, και άρα του κράτους και του κεφαλαίου. Και τέλος, σε μια νέα κατάφαση της κατάφασης της νομαδικής κοινότητας, ενάντια σε και πέρα από τα συστήματα καταπίεσης, στο κράτος και το κεφάλαιο – μια πρακτική επαναδημιουργία της νομαδικής κοινότητας μέσα από τη ζωή και τους αγώνες των καταπιεσμένων. Η “Πανουργία του νομαδικού Λόγου” θα σήμαινε πως δεν είναι μόνο οι κυρίαρχοι και το Κράτος ικανοί για τακτική και στρατηγική πανουργία και για την εργαλειακή χρήση των παθών και των συμφερόντων των υποτελών, για τους δικούς τους σκοπούς. Συμβαίνει, ταυτόχρονα και ανταγωνιστικά, και το αντίστροφο: τα πάθη, τα συμφέροντα, οι πράξεις των υποτελών να χρησιμοποιούν, με νομαδική πανουργία, τις δοσμένες κοινωνικές δυνάμεις και τους κρατικούς θεσμούς με σκοπό την πραγμάτωση της επιθυμητικής τους παραγωγής και της νομαδικής κοινωνικής οργάνωσης, μέσα στην παγκόσμια ιστορία. Ξεκινώντας από τις θέσεις μιας κοσμοιστορικής ήττας, με αβέβαιο ορίζοντα, περνώντας μέσα από μια ακολουθία διαφυγών, μαχών, διαπραγματεύσεων, και ξανά διαφυγών, διαπραγματεύσεων και νέων μαχών για την επιβολή της νομαδικής, κοινοτικής δικαιοσύνης.”