Του Σαλαχ Μούσα
Λέξεις; Τι χρησιμότητα έχουν οι λέξεις; Αυτή είναι η εποχή του αίματος. Αυτή είναι μια εποχή όπου τα πτώματα ανταγωνίζονται μεταξύ τους στο μονοπάτι προς τα νεκροταφεία. Αυτή είναι μια εποχή που η Παλαιστίνη δολοφονείται αλλά δεν πεθαίνει. Η Παλαιστίνη είναι απαγορευμένη, αλλά επιμένει να γεννηθεί. Είναι από τα θαύματα της ιστορίας. Είναι μοναδική, και κανείς δεν της μοιάζει. Ποτέ. Δεν είναι παράξενο που γινόμαστε μάρτυρες ενός παγκόσμιου πολέμου ενάντια στη Γάζα; Οι μαχητές κουράζονται, αλλά οι μάρτυρες ποτέ. Όλα τα ονόματά τους είναι Παλαιστίνη. Και τα δάκρυά τους είναι σκιές του αίματός τους.
Ανάμεσα στη δολοφονία και τη γέννηση, ο Παλαιστίνιος εμφανίζεται, όπως συνηθίζει εδώ και εκατό χρόνια. Για να ανακοινώσει τη γέννηση της Βηθλεέμ. Λέξεις; Ωστόσο, ο μετρητής των νεκρών δεν κουράζεται. Οι μάρτυρες δεν κουράζονται. Δεν πειράζει που οι τοίχοι των σπιτιών κοιμούνται… και οι νεκροί κοιμούνται με τα μάτια ανοιχτά. Οι σφαίρες γίνονται μελωδία για μια τραγωδία που γεννά άλλη τραγωδία. Σκούρο μπλε και αιματηρός είναι ο ορίζοντας. Δεν χρειάζονται παράθυρα. Ο ουρανός φωτίζεται από το αίμα. Οι ήχοι των πυροβολισμών είναι βαριοί και κουρασμένοι. Είναι το εισιτήριο προς το μαρτύριο. Και το μόνο που μένει είναι να συνθέσουμε το κείμενο της μαρτυρίας. Μαρτυρία της αιώνιας ανόδου προς την δύσκολη ελπίδα. Εκεί όπου οι πληγές χαράζουν τον ουρανό και τα σύνορα της Παλαιστίνης.
Και μετά τι; Αυτή είναι η εποχή της ανθρώπινης ντροπής. Η περίοδος της δυτικής αποκάλυψης. Ας παραδεχτούμε ότι είμαστε πραγματικά αθώοι. Δεν διαπράξαμε ούτε λάθος ούτε αμαρτία κατά της υπεροπτικής, πλούσιας και αχόρταγης Δύσης. Η Δύση είναι ένα αδηφάγο τέρας. Ο Παλαιστίνιος στο Λίβανο είναι κατάρα και μάστιγα. Ένα άναρχο, ανεπιθύμητο στοιχείο. Η δυστυχία του στα στρατόπεδα το επιβεβαιώνει. Ο Παλαιστίνιος στο Ιράκ, όπως και στη Συρία, είναι ύποπτος. Παρακολουθείται. Υπό επιτήρηση. Απαγορεύεται η ελευθερία του… Ο Παλαιστίνιος στις χώρες του Κόλπου δεν μπορεί κανείς να μιλήσει γι’ αυτό. Του ζητούν να αποβάλει την Παλαιστίνη από μέσα του. Η Αίγυπτος έκλεισε τις πύλες της και οχύρωσε το Σινά. Κάποτε, στα παλιά χρόνια, ήμασταν λαοί αδερφωμένοι. Οι αραβικοί αιώνες γνώρισαν κοινή ζωή. Ήμασταν Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Εβραίοι, και πολλών φυλών. Οι αιματοχυσίες γίνονταν μόνο για την εξουσία. Εκατοντάδες πόλεμοι, χωρίς βασανιστήρια, εξώσεις ή σφαγές. Οι Εβραίοι έπαιζαν σημαντικό οικονομικό ρόλο. Από την Κανταχάρ μέχρι την Ταγγέρη κυριαρχούσαν στις οικονομίες. Ήταν το χρηματοκιβώτιο των ηγεμόνων. Ο αρχηγός του αραβικού στρατού στην Ισπανία ήταν Εβραίος. Ο γιος του τον διαδέχθηκε μετά από 17 χρόνια. Ήταν μια εποχή που η Δύση χυνόταν στο αίμα των Εβραίων, τους καταδίωκε και τους έδιωχνε, για να ζουν μόνοι, ταπεινωμένοι, γεμάτοι παράπονα. Οι Εβραίοι στην Ευρώπη έμοιαζαν με νομάδες. Γιατί όλα αυτά; Εμείς είμαστε αθώοι από τις φυλετικές, ρατσιστικές και θρησκευτικές σφαγές. Η Δύση είναι γεμάτη αίμα και βία. Οι Οθωμανοί επίσης. Οι Αρμένιοι ήταν θύματα σφαγής και διακρίσεων από τους Τούρκους στρατηγούς, που είχαν εκπαιδευτεί στρατιωτικά και ιδεολογικά στα δυτικά, ρατσιστικά στρατόπεδα. Έτσι, διέπραξαν εγκλήματα και σφαγές κατά των Αρμενίων, που διασκορπίστηκαν και παραμένουν ακόμη διασκορπισμένοι. Η Δύση είναι επιθετική. Ο θεός της δεν μοιάζει καθόλου με τον Ιησού Χριστό. Εδώ υπάρχει ευτυχία, διαμονή και αγάπη. Και εκεί, στη Δύση, ακριβώς, υπάρχει κόλαση και ηφαίστεια μίσους, σκηνές ανωτερότητας, πόλεμοι κατάκτησης, κατοχής, λεηλασίας και εγκλημάτων. Θυμηθείτε τι έκαναν στην Αφρική και στην Αμερική (πού είναι οι απόγονοι των Ινδιάνων;). Η Δύση σβήνει τα παλαιά εγκλήματά της με νέα εγκλήματα και είναι πάντα έτοιμη για περισσότερα εγκλήματα. Οι πόλεμοι είναι κερδοφόρο εμπόριο για τους νικητές και οδυνηρή ήττα για τους ηττημένους. Πόσα εγκλήματα μέχρι τώρα; Πόσες σφαγές μέχρι αύριο; Πόσα καμένα εδάφη μετά από αυτό; Πόσες πληγές που αιμορραγούν από πόνο και απώλεια; Πόσοι ακόμα τάφοι; Η γη δεν χωράει άλλους μάρτυρες. Είναι γενοκτονία; Βεβαίως. Ο Παλαιστίνιος πρέπει να εξαφανιστεί από την ύπαρξη. Ο Μπάιντεν αναρωτιέται γιατί το Ισραήλ δεν έχει διαγράψει την Παλαιστίνη για πάντα, θάβοντας τους Παλαιστίνιους σε τάφους ζωντανών και νεκρών. Η κομψή απόφαση της Δύσης είναι να εξαλειφθεί ο Παλαιστίνιος από την ύπαρξη, να μην υπάρχει καμία σκιά του στον χάρτη. Να ηγηθεί ο σιωνισμός των Αράβων, από τον ωκεανό έως τον Περσικό Κόλπο. Τα σημάδια της εποχής είναι εμφανή στον σημερινό χάρτη. Τα εμιράτα, οι βασιλείες και τα σουλτανάτα του Κόλπου υπακούουν πριν καν λάβουν διαταγή. Η ομαλοποίηση είναι απόφαση της Αμερικής. Οι περισσότερες αραβικές κυβερνήσεις συρρέουν προς το Τελ Αβίβ. Δεν είναι υπερβολή να θεωρείται ο πόλεμος στη «Μεγάλη» μικρή Γάζα ένας παγκόσμιος πόλεμος. Ολόκληρη η Δύση, από την Αμερική, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία, μέχρι κάθε σύστημα λεηλασίας και αποικισμού, είναι ο πολιτισμός των άγριων λύκων και των πρωτοπόρων της δημιουργίας πολέμων και της αρπαγής του πλούτου της «κακόμοιρης» γης. Αυτή η Δύση είναι απόγονος του Χουλάγκου, του Τζένγκις Χαν, των Βίκινγκς και των σταυροφοριών και δεν έχει καμία σχέση με την ηθική, τις αξίες, την ισότητα, την ελευθερία, την ανάπτυξη και ό,τι είναι όμορφο και χρήσιμο.
Και μετά τι; Μην περιμένεις άλλο από τους Άραβες πλέον. Οι Άραβες είναι πρόβατα στα μαντριά της Δύσης. Υπάκουοι ακόλουθοι. Νηστεύουν από τον αραβισμό. …Θυμούνται την Παλαιστίνη μόνο στη «ρητορική» της ατελέσφορης δημιουργίας. Καμία έκπληξη, λοιπόν, που ο Παλαιστίνιος είναι ανεπιθύμητος στις «αραβικές χώρες» που έχουν μπει στην αμερικανο-ισραηλινή σφαίρα επιρροής.
Η γη μας, το αίμα μας. Είμαστε γεννημένοι από τους κάκτους. Φυτεύουμε το αίμα μας σαν φοίνικες. Δεν θα γίνουμε ξένοι. Έχουμε εξοριστεί πολλές φορές. Η πατρίδα μας είναι ερείπια και υποψίες. Έχουμε διασκορπιστεί σαν τους νεκρούς, σε εξορίες και κάτω από τσίγκινες στέγες και σκηνές. Εμείς ξενιτευόμαστε, η πατρίδα μας ποτέ. Θα επιστρέψουμε από τις θλίψεις μας. Έχουμε το χάρισμα του αίματος. Το τελευταίο μας αίμα γεννιέται ξανά και ξανά. Είναι το ελαιόδεντρο της γης και τα κλαδιά της ελπίδας. Μας ακούς, Θεέ;
