Η μεγάλη μέρα πλησιάζει, το μετρό εγκαινιάζεται, η υπόγεια συγκοινωνία παραχωρείται. Κυβερνητικοί και ΜΜΕ χάνουν τον ύπνο τους λόγω ενθουσιασμού. Αποφαίνονται πως «η πόλη αλλάζει σελίδα». Mια δημόσια, ασφαλής και ταχεία συγκοινωνία, που αντίκειται στη δολοφονική συμφόρηση και τρέλα των ΙΧ. Ένα εργαλείο κυκλοφορίας μεγάλων κεφαλαίων προς εμπλεκόμενους. Μίζες, αποζημιώσεις, ύψους 500 εκατ. ευρώ εν συνόλω, καθυστερήσεις, δωρεές.
Το έργο ως εργαλείο κυκλοφορίας κεφαλαίων, και όχι ως κίνηση μέριμνας και φροντίδας σε μια εξουθενωμένη πόλη, έμεινε δεκαετίες έρμαιο πολιτικών χειρισμών, πρακτική που αντανακλάται στην εκτίμηση των εργασιακών συνθηκών, στην εκτίμηση της σημασίας της εργατικής ζωής.
Ο ίδιος ο CEO της εργοληπτικής ΑΚΤΩΡ υπογραμμίζει πως μοναδικός πλέον χρηματοδότης είναι τα δημόσια ταμεία. Είναι δυνατόν να ανατίθενται δύσκολα έργα σε εργολάβους που δεν έχουν την τεχνική επάρκεια ή την οικονομική ικανότητα να τα καταφέρουν; Διερωτάται με νόημα.
Το 2009 τη ζωή του εν ώρα εργασίας ο Βλαδίμηρος Μπαμπεντζίδης, ετών 50, μετανάστης και πατέρας δύο παιδιών όταν καταπλακώθηκε από τμήμα γερανού.
Το 2020, έχασε τη ζωή του 47χρονος εργάτης όταν έπεσε από σκάλα την οποίαν χειριζόταν. Το κράνος του διαλύθηκε κατά τη πτώση. Δεν είχαν εγκατασταθεί σκαλωσιές ή πατάρια, ενώ καταγγέλθηκε η ποιότητα προστατευτικών μέσων. Υπάρχει και τρίτος νεκρός σύμφωνα με τις συγκεντρωμένες πληροφορίες, ωστόσο δεν βρέθηκαν λεπτομέρειες κατά την έρευνα.
Τα σοβαρά ατυχήματα, σε κάθε περίπτωση, δεν έπαψαν να καταγγέλλονται, καταδεικνύοντας την κρατική-εργολαβική αδιαφορία και την παγιωμένη αντίληψη της αναλωσιμότητας των εργατικών ζωών.
Οι πιο πρόσφατες αποτυπώσεις των εργατικών ζωών με μικρή οντολογική σημασία ήταν τρεις σοβαροί τραυματισμοί το 2023.
Οι αντιθέσεις είναι αιχμηρές: Ενώ το κόστος του έργου διπλασιάστηκε, οι αποδοχές των εργαζόμενων μειώθηκαν, και οι συνθήκες εργασίας παρέμειναν το ίδιο θανατηφόρες.
Σήμερα, οι τιμές των ενοικίων εκτοξεύονται, διανοίγοντας το δρόμο για τις πολυεθνικές, τα συσσωρευμένα κεφάλαια των οποίων τις καθιστούν τις μοναδικές επιχειρήσεις που δύνανται να αντεπεξέλθουν στην αγορά ακινήτων.
Σε άλλη αναφορά μας, έχουμε κάνει λόγο, ορμώμενοι και από τη περίπτωση των Εξαρχείων, πως το μετρό ως αναπτυξιακό έργο μεγάλου βεληνεκούς αναδιαμορφώνει τον κοινωνικό χώρο, εξοβελίζοντας εργατικά και μικρομεσαία στρώματα του ενοικίου, καταλήψεις και δημοσιές.
Επίσης, δεν εξυπηρετεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης, ενώ θα μπορούσαν να έχουν επιλεχθεί άλλες λύσεις όπως το τραμ, (πιο φθηνό και με μικρότερες επιπτώσεις). Στο βωμό της κατασκευής του θυσιάστηκαν οι αρχαιότητες της οδού Βενιζέλου. Ένα ακόμη μεγάλο έργο όπως το fly over, η ΔΕΘ για τα οποία δεν αποφάσισαν οι άνθρωποι της πόλης.
Αυτή είναι η διόλου φωτεινή πλευρά του έργου. Προφανώς και το κρατικοκομματικό σύστημα, από κοινού με τα ΜΜΕ, στοχεύουν σε μια φαντασμαγορική εγκαινίαση. Αυτή εξάλλου θα χαράξει και το αντίστοιχο νόημα στο έργο-ορόσημο.
Τίποτα δε σταματά τον κόσμο της πόλης, ωστόσο, απ’ το να προβάλλει το αντι-νόημά της.
ΚΚΟΚ
