Η πίεση είναι ασφυκτική. Κάθε μέρα τη ζούμε σαν την τελευταία. Η μόνη σιγουριά, πως οι ιδέες δεν εκκενώνονται. Πως οι σχέσεις θα συνεχίσουν να εξελίσσονται αγωνιστικά.
Ο Κυριάκος Ξ. χάθηκε στην απόπειρά του να προκαλέσει ένα σημαίνον πλήγμα, που κατά πάσα πιθανότητα θα επιβεβαίωνε την ισχύ της εναντίωσης στην κυβερνητική πρακτική σύμπραξης με το γενοκτονικό Ισραήλ. Η Μαριάννα, ενσάρκωση της, ανολοκλήρωτης πράξης, σώθηκε σαν από θαύμα.

Πολυτραυματίας τώρα, βασανίζεται από τους μπράβους της αντιτρομοκρατική και τους εισαγγελείς. Το ίδιο, πλην αρτιμελείς, και οι αγωνιστές Δήμητρα και Δημήτρης. Η πρόθεσή τους, μια πράξη δυναμικής επανένταξης του χώρου, όπως ίσως και της ευρύτερης δημόσιας γνώμης, σε μια τροχιά αυτοπεποίθησης και διεκδικητικής έμπνευσης.
Η τραγική κατάληξή της δεν αναιρεί τα περιεχόμενα της πρόθεσης, ούτε την ορμή των φορέων της.

Το κράτος, το Υπ.Προ.Πο και τα ΜΜΕ βρίσκουν, απεναντίας, μιαν ευκαιρία να κατασκευάσουν όχι μόνο έναν εσωτερικό εχθρό προς αντιμετώπιση, αλλά έναν εσωτερικό εχθρό που ενεργά «εξαρθρώνεται», φυλακίζεται και νικιέται.
Ο Νίκος Ρωμανός και προσφάτως ο 26χρονος «της ΑΣΟΟΕ» καταφάσκουν σ’ αυτή την έτερη προσπάθεια, ως κρατικά λάφυρα. Οι προφυλακίσεις τους, τ’ αποτυπώματά τους σε μια «μπλε-μαύρη σακούλα Sanitas».
Η συνήγορος, δηλώνει εύγλωττα «…πάνω σε ασύνδετα περιστατικά επιχειρείται να δομηθεί μια υπόθεση με άλλες προεκτάσεις…», υπογραμμίζοντας την επικοινωνιακή στρατηγική. Κράτος, ΜΜΕ και υπουργεία επιθυμούν όχι να επιλύσουν τις αντιφάσεις τους, αλλά να κερδίσουν έναν χρόνο πρόσκαιρο για να τις κρύψουν κάτω απ’ τα πυροτεχνήματα των προφυλακίσεων.
«Υπάρχουν κι άλλοι», αποφαίνονται. Πόσοι; –Όσο περισσότερο κατηγορητήριο μπορούμε να φτιάξουμε, θά ‘λεγαν, κι όσο μπορούμε να το εφάπτουμε στη πραγματικότητα που διαμορφώνουμε εξίσου· χωρίς Τέμπη, χωρίς γενοκτονία, με θριαμβεύουσα οικονομία και αποτελεσματικά σώματα ασφαλείας.
Ο Χρυσοχοΐδης μόλις έβγαλε το αφηγηματικό του βιβλίο για το πώς «εξάρθρωσε» τη 17Ν. Ο ήρως εξιστορεί. Τώρα προετοιμάζει νέο, για τη «παρέα των Αμπελόκηπων».
Η αβεβαιότητα των υλικών συνθηκών αντισταθμίζεται από τη βεβαιότητα της πυγμής ενάντια σε εξεγερμένους. Εμείς λέμε, με τη σειρά μας, πως ο καπνός του τρικ θα διαλυθεί.
Στο μεταξύ, η φτωχοποίηση κι η παγίωση των ανισοτήτων, η καταφανής υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου, η γενοκτονία και ο πόλεμος, θα συνεχισθούν.
Και τότε; Θα ευρίσκονται ακόμη εμπλεκόμενοι στους Αμπελόκηπους;
Έμπρακτη αλληλεγγύη και επαγρύπνηση για την ενδυνάμωση των έγκλειστων και το ξεμπρόστιασμα του κρατικού και καπιταλιστικού παίγνιου.
ΚΚΟΚ