Παρέμβαση για την υπόθεση των Αμπελοκήπων στην 4η διοίκηση υγειονομικής περιφέρειας Θεσ/νίκης

Σήμερα Πέμπτη 16/1 παρεμβήκαμε στην 4η διοίκηση υγειονομικής περιφέρειας Θεσσαλονίκης για να ενημερώσουμε το προσωπικό για την ανακριση και την αναγκαστική λήψη dna και απωτυπωμάτων που υπέστη η πολυτραμαυατίας συντρόφισσα και πολιτική κρατούμενη Μαριαννα Μ. κατά την νοσηλεία της στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού.

Κατά τη συνέχιση της κράτησής με τη μεταφορά της στις φυλακές Κορυδαλλού, συνεχίζει να μη λαμβάνει επαρκώς την αγωγή της και την ιατρική φροντίδα που χρειαζεται.

Τέλος, καθώς τα παραπάνω συνιστούν βασανισμό, με την παρέμβαση κάναμε ξεκάθαρο ότι οι υπάλληλοι στην υγεία οφείλουν να πάρουν θέση ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών (και όχι μόνο) κρατουμένων.

Τρικάκια για το βασανισμό της Μαριάννας Μ., για τις προφυλακίσεις των συντρόφων και αυντροφισσών για την υπόθεση των Αμπελοκήπων και για τη μνήμη του αναρχικού συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη πετάχτηκαν και έξω από τα νοσοκομεία Ιπποκράτειο και Γεννηματά.

Το κείμενο της παρέμβασης:

Στις 31/10 το μεσημέρι σημειώνεται έκρηξη σε διαμέρισμα στη περιοχή των Αμπελοκήπων στην οδό Αρκαδίας με συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του αγωνιστή συντρόφου μας Κυριάκου Ξυμητήρη και τον βαρύ τραυματισμό της αναρχικής συντρόφισσας μας Μαριάννας. Μ. Η συντρόφισσα Μαριάννα ήρθε αντιμέτωπη με την ολομέτωπη εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού. Έπειτα από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό αλλά και τις πιέσεις που της ασκήθηκαν μέσα στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού από την αντιτρομοκρατική, προφυλακίστηκε μια μέρα μετά την δεύτερη επέμβαση της χωρίς να έχει επανέλθει στο ελάχιστο η υγεία της. Γνωρίζουμε πως οι υγειονομικές συνθήκες στις φυλακές είναι άθλιες για όλες τις κρατούμενες, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, συνθήκες που μπορούν να αποβούν επικίνδυνες για την ιδια τη ζωή των κρατουμένων. Κατσαρίδες και κοριοί στα κελιά, έλλειψη (ζεστού) νερού, έλλειψη καθαριστικών και προιόντων υγιεινής, δηλητηριάσεις από φαγητό είναι μόνο μερικά από τα καθημερινά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι έγκλειστες στα κελιά της δημοκρατίας. Για την συντρόφισσα Μαριάννα όλο αυτό το διάστημα, οι καθυστέρησεις της διοίκησης του Κορύδαλλού σε αιτήματα της για επισκέψεις(σε υγειονομικό προσωπικό) που αφορούν την σωματική της υγεία, αποτελούν ένα ακόμη μοχλό επιδειξης εξουσίας από το κράτος και το σωφρονιστικό σύστημα. Αυτή η συνθήκη βέβαια επικρατεί και για την πλειοψηφία των κρατουμένων. Δεν ξεχνάμε φυσικά και την στάση μεγάλου μέρους του ιατρικού προσωπικού που είτε σιώπησε είτε συναίνεσε στο βασανισμό της από την ελληνική αστυνομία ενώ την αντιμετώπιζε με απαξίωση, για όσο κρατούνταν όμηρη σε νοσοκομειακό χώρο. Η ιατρική “κοινότητα” φέρει ευθύνες για την υγεία των κρατουμένων αλλά και για την καλύτερη δυνατή ιατρική τους περίθαλψη, καλό θα ήταν να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και να πάψει να ναι υποχείριο των μπάτσων και κατ΄επέκταση τόσο οφθαλμοφανές εργαλείο κρατικής καταστολής. Η ασφαλίτικου τύπου διαχείρηση των κρατούμενων ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία από γιατρούς και νοσηλευτές, τους εξισώνει με τα ένστολα καθίκια των οποίων δουλειά είναι η συρρίκνωση της ζωής, δηλαδή θεωρητικά/σχηματικά το ακριβώς αντίθετο από τους ίδιους. Τα έγκλειστα άτομα όπως και άλλα περιθωριοποιημενα κομμάτια της κοινωνίας, οι χρήστες, οι μετανάστριες, οι Ρομά αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση, αδιαφορία ή και εχθρικά ακόμα από τους υποτιθέμενους λειτουργούς της υγείας.

Όλα αυτά φυσικά δεν συμβαίνουν σε ένα κενό πεδίο ούτε πολιτικά ουδέτερο. Τα τελευταία χρόνια συντελείται μια αδηφάγα νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση σε πολλαπλά επίπεδα και ένα από αυτά είναι σίγουρα το υγειονομικό σύστημα. Ο δημόσιος χαρακτήρας του ΕΣΥ κονιορτοποιείται(όπως και οποιαδήποτε άλλη δομή υποτειθέμενης θεσμικής πρόνοιας και “κοινωνικού” κράτους) και καλλιεργείται ένα πλαίσιο πλήρους υποταγής της δημόσιας υγείας στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν ξεχνάμε το υπερπλεόνασμα νεκρών κατά την πανδημία του COVID-19, τις αλλεπάλληλες καταργήσεις παροχών και δομών(με πιο πρόσφατο το κομβικό ζήτημα της ψυχικής υγείας), την υποστελέχωση, τη στατιστική διαχείρηση του πληθυσμού.Το ταξικό χάσμα ολοένα και αυξάνεται, η υπερσυγκέντρωση εξουσίας σε φυτεμένους διοικητές νοσοκομείων και διοικητές πτέρυγων αυτών επίσης και τέλος, η όποια πολιτική/συνδικαλιστική δράση εντός αυτού του πλαισίου ποινικοποιείται πλήρως.Το κέρδος για τα αφεντικά, τις ιδιωτικές κλινικές και την κεφαλαιοποίηση της δημόσιας ιατρικής περίθαλψης είναι το κρατικό επίδικο. Σε αυτόν τον άξονα κινείται φυσικά και η ιατρική φροντίδα για τους κρατούμενους, των οποίων η υγεία δεν έχει καμία απολύτως αξία στον καπιταλισμό.

Το πέρασμα της ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής από το κατά φαντασία υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επιδείνωσε και άλλο τις ήδη τρισάθλιες πολιτικές διαχείρησης κρατουμένων στις φυλακές της ελληνικής επικράτειας. Αυτό αποτυπώνεται εδώ και δεκαετίες και στο πολύ κρίσιμο κομμάτι της υγείας των κρατουμένων(πολιτικών, ποινικών κ.ο.κ). Εμείς αυτή τη φορά εστιάζουμε σε αυτό και όχι σε νεόυς ποινικούς και σοφρωνιστικούς κώδικες ή στο πολιτικό προσωπικό που διοικεί τους ανθρωποφύλακες, κάνοντας ωστόσο κάποιες παραδοχές. Ο θάνατος κρατούμενης στις φυλακές της Θήβας την περίοδο της πανδημίας και η μετέπειτα εξέγερση στις γυναικείες φυλακές είχαν ως επίδικο την πλήρη -στα όρια της θανάτωσης- κρατική αδιαφορία για την υγειονομική κατάσταση των έγκλειστων. Η πρόσφατη περίπτωση του θανάτου 21χρονου στις φυλακές Βόλου και η μετέπειτα εξέγερση που ακολούθησε είχε και αυτή το ίδιο επίδικο, την πλήρη απαξία της ανθρώπινης ζωής ενός κρατουμένου. Η ακόμα πιο πρόσφατη περίπτωση 49χρονου Νιγηριανού κρατούμενου στις φυλακές της Νιγρήτας, επίσης. Η λίστα ατελείωτη. Όσον αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους ωστόσο, εκει εξυφαίνεται όλος ο κρατικός ρεβανσισμός. Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς στις φυλακές από την αδιαφορία για ιατρική βοήθεια και τους διαχρονικούς και διαρκείς αγώνες των έγκλειστων συντροφιών μας και άλλων συγκρατούμενων τους απέναντι στην θάνατοπολιτική του κράτους, τον αγώνα τους για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης μέσα στο υπάρχον βασανιστήριο του εγκλεισμού. Τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια. Οι απεργείες πείνας και δίψας, οι αποχές, τα πανιά στις πτέρυγες, η ανυποχώρητη στάση τους όλα αυτά τα χρόνια, αποτελεί για μας πηγή συνεχούς έμπνευσης.

Και κλείνουμε υπενθυμίζοντας:

H MH ΠΑΡΟΧΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΞΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΑΛΛΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΚΩΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης των Αμπελοκήπων