Σε πολλές πόλεις της χώρας θα πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις από μαθητές/ριες, φοιτητές/ριες, εκπαιδευτικούς, αλληλέγγυους/ες κ.α. για το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Ενάντια στην προσπάθεια συγκάλυψης και της δημιουργίας αφηγημάτων για τις αποφυγές των ευθυνών. Το έγκλημα στα Τέμπη να μην ξεχαστεί.
Αθήνα: 12:00 στα Προπύλαια
Θεσσαλονίκη: 12:00 στο άγαλμα Βενιζέλου
Πάτρα: 12:00 στην πλατεία Γεωργίου
Ιωάννινα: 12:00 στην Περιφέρεια
Ηράκλειο: 11:00 στην πλατεία ελευθερίας
Χανιά: 10:30 στην Αγορά
Ρέθυμνο: 12:00 στο Δημαρχείο
Καβάλα: 13:00 στην πλατεία Ελευθερίας
Βόλος: 11:00 στο Θόλο
Κομοτηνή: 13:00 στην πλατεία Ειρήνης
Αλεξανδρούπολη: 13:00 στο Δημαρχείο
Φλώρινα: 12:00 στην πλατεία Μόδη
Κέρκυρα: 12:00 στα Γενικά Λύκεια
Άρτα: 10:00 ΣΤΗΝ πλατεία Κιλκίς
Βέροια: 12:00 στην πλατεία Δημαρχείου
Δράμα: 13:00 στην πλατεία Ελευθερίας
Ηγουμενίτσα: 12:00 στην πλατεία Δημαρχείου
ΑΘΗΝΑ
Φοιτητική- μαθητική πορεία για την δολοφονία στα Τέμπη
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Στα Τέμπη είδαμε -για ακομα μια φορά- πως για το κράτος και το κεφαλαίο είμαστε αναλώσιμες/α/οι. Δύο χρόνια αργότερα, η υπόθεση όχι μονο δεν έχει λήξει αλλά επιχειρείται ενεργά συγκάλυψη του εγκλήματος. Η ίδια τακτική χρησιμοποιείται και στις δολοφονίες σε φυλακές,νοσοκομεία,σύνορα,αστυνομικά τμήματα. Τίποτα από αυτά δεν μας κάνει εντύπωση, ούτε περιμένουμε την αστική δικαιοσύνη να αποδώσει ευθύνη στους ενόχους του εγκλήματος. Κράτος, κεφάλαιο, δικαστική εξουσία βρίσκονται σε άμεση συνεργασία με μόνο σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων τους σε βάρος της κοινωνικής βάσης. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά στις εξώσεις κατοικιών, την λεηλασία κάθε φυσικού πόρου για την αύξηση των κερδών τους, την καταστολή εκείνου του μέρους της κοινωνίας που αντιστέκεται στη καθημερινή καταπίεση και εκμετάλλευση που βιώνουμε.
Το πρόταγμα μας ενάντια στη συγκάλυψη είναι ακριβώς η απόδοση της δικαιόσυνης που θα έρθει μέσα από τις δράσεις και τους αγώνες μας ενάντια στο ίδιο το σύστημα που δημιουργεί την ανισότητα και χωρίζει τον κόσμο σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Εναντιωνόμαστε στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και κατακερματισμό του σιδηροδρόμου σε κομμάτια. Δεν στηριζόμαστε σε κανένα αφήγημα, ούτε επιδιώκουμε μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του κεφαλαίου, αλλά προτάσσουμε την αυτοδιαχείρηση των υποδομών και κάθε πτυχής της ζωής μας.
Καλούμε όλα, όλες, όλους την Παρασκευή 7/2 στις 12:00 στα Προπύλαια στην μαθητική-φοιτητική πορεία ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής – καπιταλιστικής δολοφονίας στα Τέμπη.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΖΗΤΑΕΙ – ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΕΝΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΨΕΜΑ-ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΑΣ ΤΟ ΤΡΕΦΕΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΤΟ ΑΙΜΑ
Ανοιχτή συνέλευση φοιτητ(ρι)ών ενάντια στη κρατική – καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη
Aπό την Ελλάδα μέχρι τη Σερβία “εθνική τραγωδία” σημαίνει ταξικός πόλεμος
Μαθητική-φοιτητική πορεία ενάντια στην κρατική δολοφονία στα Τέμπη
Παρασκευή 07/02, 12:00 στα Προπύλαια
Κινήσεις για την Ταξική Αυτονομία
νΚΑ: Για να έχουμε οξυγόνο… να τους ανατρέψουμε!
Μετά από δύο χρόνια συγκάλυψης και κοροϊδίας, οι τεράστιες κινητοποιήσεις που έγιναν σε όλη την χώρα την προηγούμενη εβδομάδα για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών τάραξαν τα ήρεμα νερά της σταθερότητας που έκλινε σε όλες τις πτώσεις η κυβέρνηση της ΝΔ και άλλαξαν άρδην το πολιτικό σκηνικό. Ο ίδιος πρωθυπουργός και η ίδια κυβέρνηση που εγκατέλειψαν στο έλεός του χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας τον ήδη υποβαθμισμένο και ιδιωτικοποιημένο σιδηρόδρομο, που μπάζωσαν τον τόπο του δυστυχήματος, που εξαφάνισαν και κατέστρεψαν όλα τα στοιχεία, που αποκαλούσαν συνωμοσιολόγους όσους μιλούσαν για παράνομο φορτίο, με τον πιο χυδαίο τρόπο προσποιούνται σήμερα τους αφελείς που «δεν γνώριζαν», καθώς βρίσκονται πια χωρίς επιστροφή προ των ευθυνών τους υπό το βάρος της τεράστιας λαϊκής κινητοποίησης.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωσαν εξέφρασαν την οργή τους για την πρόκληση του δολοφονικού αυτού κρατικού εγκλήματος που κόστισε τη ζωή 57 ανθρώπων και την προσπάθεια πλήρους συγκάλυψής του. Η οργή για το δυστύχημα, ωστόσο, προστίθεται στην ήδη μεγάλη αγανάκτηση απέναντι συνολικά στην κυβερνητική πολιτική και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, που διαχρονικά φέρει ευθύνη για το έγκλημα και το μόνο που
μπορεί να υποσχεθεί στο λαό είναι ακρίβεια, φτώχεια, κοινωνικούς αποκλεισμούς, πλειστηριασμούς, φόβο και πόλεμο. Το έγκλημα των Τεμπών είναι μια τραγική εκδήλωση του δολοφονικού χαρακτήρα του σύγχρονου καπιταλισμού, που μέσω των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωνικών αγαθών και της μεγιστοποίησης του κέρδους πάση θυσία, δε διστάζει τελικά να θυσιάσει την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Αυτή τη θυσία νιώθει στο πετσί της η κοινωνία και φωνάζει πως πρόκειται για έγκλημα, βλέποντας πέρα από τις ποινικές ευθύνες των υπαιτίων. Κάθε άνθρωπος μπορεί να ταυτιστεί με τα θύματα του τρένου και τους συγγενείς τους, γιατί τα Τέμπη είναι ένα έγκλημα του κέρδους επάνω στη ζωή, είναι ένα έγκλημα ταξικό.
Το αίτημα για «δικαιοσύνη» αναμφισβήτητα συμπυκνώνει την αγανάκτηση του κόσμου. Την ανάγκη για δικαίωση των θυμάτων και των συγγενών τους με την απόδοση όλων των πολιτικών και ποινικών ευθυνών προς την κυβέρνηση και όλους του εμπλεκόμενους μετά από δύο χρόνια συγκάλυψης, κοροϊδίας και μπαζώματος της αλήθειας με κάθε τρόπο. Την ανάγκη για δικαίωση της ίδιας της κοινωνίας, σε ένα σύστημα που η «ανεξάρτητη» δήθεν δικαιοσύνη, αφήνει στην
ατιμωρησία τους ενόχους όταν είναι πολιτικά πρόσωπα, αλλά με τη μεγαλύτερη ευκολία καταδικάζει κάθε φτωχό και αδύναμο, βγάζει σε πλειστηριασμό χιλιάδες σπίτια, διώκει τους ανθρώπους που αγωνίζονται και βγάζει παράνομες τις απεργίες που διεκδικούν τα αυτονόητα, όπως έκαναν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ προειδοποιώντας για τους κινδύνους της διαχρονικής υποβάθμισης του σιδηροδρόμου. Η αστική δικαιοσύνη στον καπιταλισμό δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ ανεξάρτητη. Ο ρόλος της ως θεσμός του αστικού κράτους είναι να υπηρετεί το κεφάλαιο και να εξασφαλίζει τη διατήρηση της αστικής πολιτικής εξουσίας με κάθε κόστος.
Για αυτό το λόγο, ο αγώνας για πλήρη δικαίωση των θυμάτων, για αποκάλυψη της αλήθειας και πλήρη απόδοση όλων των πολιτικών και ποινικών ευθυνών πρέπει να δοθεί μέχρι τέλους, αλλά να μη μείνει στην προσμονή αποφάσεων από τα δικαστήρια. Η πραγματική δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για το καθημερινό έγκλημα απέναντι στη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού, θα αποδοθεί από τον ίδιο το λαό, που με τον αγώνα του για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, και συνολικά των διαχρονικών αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ, θα παλέψει μέχρι τέλους όχι μόνο για να αποδοθούν όλες οι ευθύνες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των μεταφορών και όλων των κοινωνικών αγαθών, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί κανένα τέτοιο δυστύχημα. Από την Ελλάδα μέχρι τη Σερβία, που με πρωτοβουλία των φοιτητών έχουν ξεσπάσει τεράστιες
διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα εξαιτίας του σιδηροδρομικού ατυχήματος που κόστισε τη ζωή σε
15 ανθρώπους, το αίτημα για δικαιοσύνη είναι εκκωφαντικό και είναι στην ουσία το αίτημα για
ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια σε έναν σάπιο κόσμο που βυθίζει την ανθρωπότητα στη
φτώχεια, την εξαθλίωση και το σκοταδισμό.
Το «δεν έχω οξυγόνο» που κατέκλυσε τους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας είναι η έκφραση με λόγια της ασφυκτικής κατάστασης που νιώθει ο λαός και ειδικά η νεολαία βλέποντας κάθε πτυχή της ζωής της να χειροτερεύει, με ένα μέλλον αβέβαιο, σε ένα κόσμο που αλλάζει προς το χειρότερο. Καθόλου τυχαία στην Αμερική του Τραμπ και του Μασκ που χαιρετά ναζιστικά, το 2020 το σύνθημα “I can’t breathe” ήταν αυτό που εξέφρασε την οργή του αμερικανικού λαού ενάντια στη ρατσιστική δολοφονία του George Floyd, αποτυπώνοντας τις ασφυκτικές συνθήκες ζωής στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού. Το οξυγόνο που αναζητούν οι λαοί σε όλο τον κόσμο, είναι το οξυγόνο του ελεύθερου χρόνου, της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της ελευθερίας, της δημιουργικότητας, της αρμονικής επαφής με τη φύση, της ειρήνης.
Το οξυγόνο της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, της κοινωνίας της πραγματικής ισότητας και ελευθερίας όλων των ανθρώπων, είναι το πιο σύγχρονο αίτημα, η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε, ο μόνος τρόπος να υπάρξει πλήρης και πραγματική δικαιοσύνη.
Τώρα είναι η ώρα για κλιμάκωση του αγώνα, για κινητοποίηση των εργαζομένων, των φοιτητών, των μαθητών, και όλης της κοινωνίας!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/2 ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
// Καμία συγκάλυψη! Να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για το έγκλημα και τη συγκάλυψη και μέτρα για να μην ξαναγίνει.
// Ενιαίος σιδηρόδρομος 100% δημόσια περιουσία χωρίς αποζημίωση με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Να φύγει τώρα η ιταλική HELLENIC TRAIN. Απειθαρχία στις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
// Κάτω η κυβέρνηση και η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κεφαλαίου που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Στα σύνορα, στα τρένα, στους δρόμους, στα νοσοκομεία… Κράτος και κεφάλαιο κάνουν δολοφονία.
2 χρόνια από την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη.
Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε.
Παρασκευή 7/2, Προπύλαια 12:00
Τα τελευταία χρόνια η παγκόσμια συστημική οικονομική κρίση χτυπά με μένος τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα σε όλο τον κόσμο. Οι κρίσεις στην οικονομία, στο περιβάλλον, οι πόλεμοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και η πολεμική προετοιμασία οδηγούν σε αλλεπάλληλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Τα κλειστά σύνορα και οι επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ών, οι καραντίνες και οι εγκλεισμοί στα σπίτια, τα lockout από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών ή με το φόβο αυτών, η αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και κώδικα ποινικής δικονομίας, οχύρωσαν και ισχυροποίησαν την καταστολή. Την ίδια στιγμή που οι εξουσιαστές ευαγγελίζονται την κοινωνική ειρήνη, η κοινωνική βάση συμπιέζεται ακόμα περισσότερο μέσω της εντατικοποίησης στους χώρους εργασίας και του δυσβάσταχτου κόστους διαβίωσης εξαιτίας της ακρίβειας, με συνέπεια να μην υπάρχει ελεύθερος χρόνος και χώρος ούτε καν για σκέψεις χειραφέτησης, κάτι που σε συνδυασμό με την παραίτηση και την αφομοίωση, που τα τελευταία χρόνια διαρκώς κερδίζουν έδαφος, οδηγεί στην αποστασιοποίηση από τα κοινά και στην οπισθοχώρηση των εργατικών αγώνων.
Τα αφεντικά κατάφεραν να προεκτείνουν τα πεδία εκμετάλλευσης και καταπίεσης και να πάρουν πίσω εργατικά κεκτημένα αγώνων του παρελθόντος. Αγώνων που σημάδεψαν με την έντασή τους τις προηγούμενες δεκαετίες και διαμόρφωσαν/νουν συνειδήσεις εκατοντάδων αγωνιστριών και αγωνιστών μέχρι και σήμερα. Η 8ωρη εργασία σε κάθε εργατική νομοθετική ρύθμιση βρίσκεται υπό αίρεση, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και οι κλαδικές διεκδικήσεις τείνουν να εξαφανιστούν κάτω από τον ατομικό φάκελο προσόντων του εκάστοτε εργαζομένου. Η πριμοδότηση της ρουφιανιάς, η ελπίδα για ανέλιξη στην ταξική πυραμίδα και οι λογικές του «ο θάνατός σου, η ζωή μου», ή αυτές του ωχαδερφισμού στοχεύουν στη διάλυση της ταξικής συνείδησης και προωθούνται από όλους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους. Η κατάργηση της πενθήμερης εργασίας, η επίθεση στην απεργία μέσω της αυστηροποίησης των όρων προκήρυξής της και η ευκολία δικαστικών αποφάσεων που θέτουν παράνομες κάποιες εξ αυτών, αποτελούν σημεία της κρατικής πολιτικής που δίνει γη και ύδωρ στα αφεντικά. Η υποτίμηση της εργασίας ολοένα και αυξάνεται, πηγαίνοντας παράλληλα με τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών των πιο περιθωριοποιημένων και εκμεταλλευόμενων κοινωνικών κομματιών. Οι θάνατοι στα αστυνομικά τμήματα, στα σύνορα, οι εργατικές δολοφονίες είναι πλέον καθημερινότητα, γεγονός που οδηγεί σταδιακά στο να συνηθίζουμε την είδηση της κάθε δολοφονίας.
Κάθε βδομάδα άλλο ένα ρεπορτάζ για ένα «τραγικό ατύχημα εργάτη/ριας» κατακλύζει τα ειδησεογραφικά δελτία. Άλλη μια βρέθηκε νεκρή σε ακόμα ένα κάτεργο και κάθε λογής αφεντικό τρέχει να ρίξει κροκοδείλια δάκρυα για το γεγονός. Όσο και αν προσπαθούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες τους στην κακή τη μοίρα ή την κακιά στιγμή, η πραγματικότητα είναι ότι μπροστά στα κέρδη τους οι ζωές των εργατ(ρι)ών δεν κοστίζουν τίποτα. Είναι στο χέρι μας οι άνθρωποι αυτοί να μην καταλήξουν θλιβερά νούμερα στατιστικών στοιχείων, αλλά η μνήμη τους να μας οπλίσει με ορμή και αποφασιστικότητα για να αγωνιστούμε ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Η οπισθοχώρηση των εργατικών διεκδικήσεων συναντά σήμερα την έλλειψη πίστης στο ότι μέσω του αγώνα μπορεί να αλλάξει το οτιδήποτε. Η απαξία του μέσου της απεργίας σαν κάτι ξεπερασμένο και μόνο γραφειοκρατικό, η έλλειψη εργατικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων και η μη συμμετοχή και οργάνωση σε σωματεία βάσης αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στον ταξικό εχθρό. Είναι κομβικής σημασίας να πιαστεί ξανά το νήμα των αγώνων, να οργανωθεί η αντίσταση και επίθεση σε κάθε είδους αφεντικό και εξουσιαστή. Η στήριξη και η οργάνωση σε σωματεία βάσης μακριά και ενάντια με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της αφομοίωσης και ενσωμάτωσης στην αστική νομιμότητα, είναι αυτή που θα ενισχύσει τις ταξικές εκείνες σχέσεις που θα φέρουν την ρήξη με το κυρίαρχο status quo. Η απεργία και το μποϊκοτάζ στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς είναι βαρύνουσας σημασίας για να ανακαλύψουμε ξανά το δρόμο, τη συγκρουσιακή πρακτική, εκείνη τη δράση που θα αντιπαρατεθεί με τα κυρίαρχα προτάγματα και από κάτι παλιό του μακρινού παρελθόντος θα προωθήσει την επαναστατική προοπτική.
Κράτος και αφεντικά περικόπτουν κάθε κοινωνική παροχή. Η συντήρηση και η κατασκευή απαραίτητων υποδομών, όπως αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα, νοσοκομεία, δρόμοι, φαντάζουν στα μάτια τους περιττά. Βασικά και αναγκαία αγαθά δίνονται σε ιδιώτες για εκμετάλλευση, με συνέπεια την περεταίρω υποβάθμισή τους και τον αποκλεισμό για τα φτωχά άτομα. Διαμορφώνονται παράλληλα, τα κατάλληλα εκείνα νομικά πλαίσια, αλλά και μέσα συγκάλυψης και διαπλοκής προς αποφυγή κάθε επίπτωσης σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά. Μια στρατηγική που αδιαφορεί πλήρως για τις επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων ρεύματος, νερού, υγείας, μέσων μαζικής μεταφοράς κα, σε πλατειά κοινωνικά κομμάτια. Η μονοπωλιακή κατοχή σημαντικών για την επιβίωση τομέων ή η παραχώρησή τους σε μεγαλοεπιχειρηματίες οδηγεί ντετερμινιστικά σε υπέρογκες αυξήσεις των τιμών δυσκολεύοντας ή και αποκλείοντας από αυτούς τα πιο φτωχοποιημένα κοινωνικά κομμάτια. Μη ξεχνώντας το πως το ίδιο το κράτος διαχειρίζεται τις κρατικές υπηρεσίες (πχ δυσλειτουργίες σε ασανσέρ νοσοκομείων, έκρηξη λέβητα σε δημοτικό σχολείο, κατάρρευση οροφής ΠΑΔΑ κ.α.), το πρόταγμα για μια άλλη κοινωνική οργάνωση, που θα επανεξετάσει και θα ορίσει τις επίπλαστες και μη ανάγκες, προκειμένου αυτές να δομηθούν με όρους ισοτιμίας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, παραμένει πιο αναγκαίο από ποτέ.
Η δολοφονία στα Τέμπη συμπυκνώνει στην ουσία της το πως το κράτος και ο καπιταλισμός θεωρούν τις ζωές των από τα κάτω αναλώσιμες. Ήταν βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 όταν δύο τρένα, το ένα επιβατικό ιδιοκτησία της Hellenic Train και το άλλο εμπορικό, συγκρούστηκαν. Οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν δεκάδες. Τα αίτια της σύγκρουσης εκείνης της βραδιάς ξεκινούν χρόνια πριν. Ένα σιδηροδρομικό δίκτυο ήδη παρατημένο από το κράτος περνά στα χέρια ιδιωτικής εταιρίας σε εξευτελιστική τιμή. Εργαζόμενοι σε ωράρια λάστιχο, εκπαιδεύονται σε ελάχιστο χρόνο, για να μπορέσουν να στελεχώσουν βάρδιες μιας εταιρίας που επιλέγει να δουλεύει με χειροκίνητες ρυθμίσεις κυκλοφορίας. Συνδικαλιστικά όργανα που όταν απεργούσαν καταγγέλλοντας τη κατάσταση του σιδηροδρόμου και τις συνθήκες εργασίας είτε καταστέλλονταν, είτε οι απεργίες τους κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη. Και πριν καλά καλά παγώσει το αίμα των νεκρών, οι κρατικές γλώσσες εξαπέλυσαν την κρατική προπαγάνδα, επιστρατεύοντας όλα τα διαθέσιμα μέσα (ΜΜΕ, δικαστήρια), προκειμένου να μηδενίσουν τις ευθύνες του κράτους και του κεφαλαίου, για να κουκουλωθεί και να συγκαλυφθεί άλλη μια δολοφονία, ορίζοντάς τη ως ανθρώπινο λάθος. Να «αποκατασταθεί το πεδίο» με τόνους χώματος, να εξοβελιστούν οι ενδείξεις για ύπαρξη αρωματικών υδρογονανθράκων (τολουόλιο, ξυλόλιο, βενζόλιο) σε θεωρίες συνομωσίας, να προστατευτούν οι ηθικά και πολιτικά υπεύθυνοι πίσω από το πέπλο της κακιάς στιγμής. 2 χρόνια μετά η κοινωνική οργή μεγεθύνεται, 2 χρόνια μετά πλατιά κοινωνικά κομμάτια πέρα από τη κυρίαρχη προπαγάνδα κατεβαίνουν στο δρόμο βιώνοντας το πως κράτος και κεφάλαιο μας θεωρούν αναλώσιμα.
Οι δολοφονημένες και οι δολοφονημένοι στα Τέμπη δεν ήταν οι αναγκαίες θυσίες για να φτιαχτούν οι σιδηρόδρομοι στον ελλαδικό χώρο όπως χυδαία ειπώθηκε από μεγαλοδημοσιογράφο, είναι οι παράπλευρες απώλειες του κέρδους των καταπιταλιστών και των πολιτικών του κράτους. Είναι αυτές και αυτοί που βίαια θα συναντήσουν τις νεκρές της Πύλου, τις δολοφονημένες από την πατριαρχία, τους δολοφονημένους στα ΑΤ και τα σύνορα, τα άτομα που πνίγηκαν και κάηκαν τα τελευταία χρόνια ανά τον ελλαδικό χώρο. Εκείνες και εκείνοι που θα μας θυμίζουν πάντα τους λόγους για τους οποίους ο αγώνας για την καταστροφή του υπάρχοντος είναι η μόνη προοπτική. Για να τελειώσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του ανθρώπου στη φύση, για να μην υπάρχουν διευθυντές και διευθυνόμενοι, για μια αναρχική ανεξούσια κοινωνία, με κοινοκτημοσύνη και ισότητα. Όπου όλη η κοινωνία θα κατέχει τα μέσα παραγωγής και το καθένα θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές της και θα λαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Για έναν κόσμο που η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια θα αποτελούν βασικά πυρηνικά τους κομμάτια. Για αυτόν τον κόσμο θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους, για την κοινωνική και ταξική επανάσταση που θα απλωθεί σε όλο τον πλανήτη. Για την Αναρχία.
Αυτοοργάνωση, Αντίσταση, Αλληλεγγύη
Πόλεμο ενάντια σε κράτος, αφεντικά, φασίστες
Εργατικά ατυχήματα και σφαίρες στο ψαχνό τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ.
Αναρχική συλλογικότητα Acte
Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί – Το δίκιο στους δρόμους θα κριθεί
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία – Παιδεία – Τροφή – Στέγαση – Μεταφορές
Όλα στα χέρια της κοινωνίας
Πανεκπαιδευτική διαδήλωση:
Παρασκευή 7 Φλεβάρη, Προπύλαια, 12.00
Στηρίζουμε το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Εκπαιδευτική πορεία Παρασκευή 7/2 στις 12:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΡΓΕΣΗ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/2 ΣΤΙΣ 12
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!!!
Με το που μπήκε το νέο έτος, η κυβέρνηση δεν χάνει καιρό να περνάει την μία μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση μετά την άλλη. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές όμως δεν στοχεύουν στον εκσυγχρονισμό και στην αναβάθμιση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όπως υποστηρίζουν, αλλά στην ιδιωτικοποίησή τους! Μας είναι ξεκάθαρο πια πως αναθέτουν την χρηματοδότηση των σχολείων και των πανεπιστημίων σε ιδιώτες-χορηγούς ώστε να λειτουργούν σαν ιδιωτικά.
Και βέβαια η ιδιωτικοποίηση αυτή θα σημαίνει ότι χιλιάδες μαθητές και φοιτητές θα αποκλειστούν από μια αξιοπρεπή εκπαίδευση.
Νομοσχέδια έχουν αρχίσει ήδη να περνάνε που προμηνύουν την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, και ένα από αυτά είναι η εισαγωγή του IB (international baccalaureate) σε 5 πρότυπα σχολεία της χώρας και στα ιδιωτικά λύκεια. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα 2ετές πρόγραμμα σπουδών στα τελευταία 2 χρόνια του λυκείου, που το απολυτήριό του θα επιτρέπει την εισαγωγή μαθητών σε ορισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού και ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, χωρίς εξετάσεις. Η συζήτηση αυτή έχει φτάσει να αφορά το πώς το ΙΒ μπορεί να αποτελέσει και εναλλακτικό τρόπο εισαγωγής στα δημόσια πανεπιστήμια. Τι σημαίνει αυτό; Μα φυσικά, ότι τα δημόσια Πανεπιστήμια θα έχουν δύο κατηγορίες φοιτητών: τους “άτυχους” που χρειάστηκε να δώσουν Πανελλήνιες Εξετάσεις, με τόσο κόπο και διάβασμα και τους “προνομιούχους” που περνάνε στο Πανεπιστήμιο… Έτσι απλά, γιατί οι γονείς τους είχαν λεφτά για να τους στείλουν “στα καλύτερα”. Οι ίσες ευκαιρίες πέφτουν, ακόμα και σαν ψεύτικη υπόσχεση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Ένα άλλο νομοσχέδιο που δρομολογείται είναι η ίδρυση ωνάσειων σχολείων. Αυτά τα σχολεία, 22 σε αριθμό, θα χρηματοδοτούνται από το ίδρυμα Ωνάση, δηλαδή θα γίνουν πρότυπα με σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, με εισαγωγικές εξετάσεις. Όσο κι αν πασχίζει όμως η κυβέρνηση να τα παρουσιάσει ως μέσο για την «ενίσχυση των εκπαιδευτικών δυνατοτήτων των μαθητών σε περιοχές που αντιμετωπίζουν κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις», εμείς ξέρουμε πως είναι σχολεία σχεδιασμένα για να διαχωρίζουν τους μαθητές σε καλούς και κακούς, σε πλούσιους και φτωχούς. Συγκεκριμένα, αφού ο τρόπος εισαγωγής σε αυτά θα είναι με εξετάσεις, οι μαθητές των σχολείων που δεν θα κριθούν αρκετά “άριστοι” εξωρίζονται να στοιβαχτούν με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους στα σχολεία των γύρω γειτονιών, που είναι ήδη ασφυκτικά γεμάτα. Παράλληλα, οι εκπαιδευτικοί χάνουν τις οργανικές τους θέσεις, για να αντικατασταθούν από καθηγητές με περισσότερα πτυχία.
Οι ιδιωτικοποιήσεις βέβαια δεν αφορούν μόνο την παιδεία, αλλά και όλο το δημόσιο σύστημα, με πιο επίκαιρο παράδειγμα την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ (Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος). Το κράτος προσέφερε απλόχερα τον φορέα αυτόν σε ιδιωτική εταιρία, την Hellenic Train, η οποία ανέλαβε την χρηματοδότηση και συντήρηση των υποδομών του. Οι συνέπειες όμως δεν άργησαν να έρθουν με την τραγωδία στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους. Το σωματείο μηχανοδηγών είχε προειδοποιήσει πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε λόγω της ανεπάρκειας των υποδομών, αλλά η κυβέρνηση τους αγνόησε. Τώρα, με τις αποκαλύψεις για την παράνομη μεταφορά εύφλεκτων υγρών, η ευθύνη της κυβέρνησης είναι αδιαμφισβήτητη και ξεκινά από την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ!
Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι φανερό πως η ιδιωτικοποίηση του δημοσίου αποτελεί στρατηγική της κυβέρνησης προσεκτικά μελετημένη. Κι ενώ οι κυβερνώντες και οι επιχειρηματίες με τους οποίους συνεργάζονται πλουτίζουν, ο λαός υφίσταται τις καταστροφικές συνέπειες, από τον αποκλεισμό από αξιοπρεπή παιδεία μέχρι και τον θάνατο.
Δεν πρόκειται να δεχτούμε τις ιδιωτικοποιήσεις αυτές, οι οποίες εξυπηρετούν τα κέρδη τους αλλά καταπιέζουν όλους εμάς! Ο λαός έχει ήδη δείξει πως δεν ανέχεται αυτή την πολιτική με τις μεγαλειώδεις πορείες για τα Τέμπη. Οι μαθητές συμμετέχουμε ενεργά στον αγώνα αυτό, συγκροτώντας ένα ισχυρό μαθητικό κίνημα που εναντιώνεται στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης!
Κάνουμε την οργή μας δύναμη ανατροπής!!!
ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
νΚΑ: Για να έχουμε οξυγόνο… να τους ανατρέψουμε!
Μετά από δύο χρόνια συγκάλυψης και κοροϊδίας, οι τεράστιες κινητοποιήσεις που έγιναν σε όλη την χώρα την προηγούμενη εβδομάδα για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών τάραξαν τα ήρεμα νερά της σταθερότητας που έκλινε σε όλες τις πτώσεις η κυβέρνηση της ΝΔ και άλλαξαν άρδην το πολιτικό σκηνικό. Ο ίδιος πρωθυπουργός και η ίδια κυβέρνηση που εγκατέλειψαν στο έλεός του χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας τον ήδη υποβαθμισμένο και ιδιωτικοποιημένο σιδηρόδρομο, που μπάζωσαν τον τόπο του δυστυχήματος, που εξαφάνισαν και κατέστρεψαν όλα τα στοιχεία, που αποκαλούσαν συνωμοσιολόγους όσους μιλούσαν για παράνομο φορτίο, με τον πιο χυδαίο τρόπο προσποιούνται σήμερα τους αφελείς που «δεν γνώριζαν», καθώς βρίσκονται πια χωρίς επιστροφή προ των ευθυνών τους υπό το βάρος της τεράστιας λαϊκής κινητοποίησης.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωσαν εξέφρασαν την οργή τους για την πρόκληση του δολοφονικού αυτού κρατικού εγκλήματος που κόστισε τη ζωή 57 ανθρώπων και την προσπάθεια πλήρους συγκάλυψής του. Η οργή για το δυστύχημα, ωστόσο, προστίθεται στην ήδη μεγάλη αγανάκτηση απέναντι συνολικά στην κυβερνητική πολιτική και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, που διαχρονικά φέρει ευθύνη για το έγκλημα και το μόνο που
μπορεί να υποσχεθεί στο λαό είναι ακρίβεια, φτώχεια, κοινωνικούς αποκλεισμούς, πλειστηριασμούς, φόβο και πόλεμο. Το έγκλημα των Τεμπών είναι μια τραγική εκδήλωση του δολοφονικού χαρακτήρα του σύγχρονου καπιταλισμού, που μέσω των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωνικών αγαθών και της μεγιστοποίησης του κέρδους πάση θυσία, δε διστάζει τελικά να θυσιάσει την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Αυτή τη θυσία νιώθει στο πετσί της η κοινωνία και φωνάζει πως πρόκειται για έγκλημα, βλέποντας πέρα από τις ποινικές ευθύνες των υπαιτίων. Κάθε άνθρωπος μπορεί να ταυτιστεί με τα θύματα του τρένου και τους συγγενείς τους, γιατί τα Τέμπη είναι ένα έγκλημα του κέρδους επάνω στη ζωή, είναι ένα έγκλημα ταξικό.
Το αίτημα για «δικαιοσύνη» αναμφισβήτητα συμπυκνώνει την αγανάκτηση του κόσμου. Την ανάγκη για δικαίωση των θυμάτων και των συγγενών τους με την απόδοση όλων των πολιτικών και ποινικών ευθυνών προς την κυβέρνηση και όλους του εμπλεκόμενους μετά από δύο χρόνια συγκάλυψης, κοροϊδίας και μπαζώματος της αλήθειας με κάθε τρόπο. Την ανάγκη για δικαίωση της ίδιας της κοινωνίας, σε ένα σύστημα που η «ανεξάρτητη» δήθεν δικαιοσύνη, αφήνει στην
ατιμωρησία τους ενόχους όταν είναι πολιτικά πρόσωπα, αλλά με τη μεγαλύτερη ευκολία καταδικάζει κάθε φτωχό και αδύναμο, βγάζει σε πλειστηριασμό χιλιάδες σπίτια, διώκει τους ανθρώπους που αγωνίζονται και βγάζει παράνομες τις απεργίες που διεκδικούν τα αυτονόητα, όπως έκαναν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ προειδοποιώντας για τους κινδύνους της διαχρονικής υποβάθμισης του σιδηροδρόμου. Η αστική δικαιοσύνη στον καπιταλισμό δεν ήταν και δε θα είναι ποτέ ανεξάρτητη. Ο ρόλος της ως θεσμός του αστικού κράτους είναι να υπηρετεί το κεφάλαιο και να εξασφαλίζει τη διατήρηση της αστικής πολιτικής εξουσίας με κάθε κόστος.
Για αυτό το λόγο, ο αγώνας για πλήρη δικαίωση των θυμάτων, για αποκάλυψη της αλήθειας και πλήρη απόδοση όλων των πολιτικών και ποινικών ευθυνών πρέπει να δοθεί μέχρι τέλους, αλλά να μη μείνει στην προσμονή αποφάσεων από τα δικαστήρια. Η πραγματική δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, αλλά και για το καθημερινό έγκλημα απέναντι στη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού, θα αποδοθεί από τον ίδιο το λαό, που με τον αγώνα του για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, και συνολικά των διαχρονικών αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ, θα παλέψει μέχρι τέλους όχι μόνο για να αποδοθούν όλες οι ευθύνες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των μεταφορών και όλων των κοινωνικών αγαθών, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί κανένα τέτοιο δυστύχημα. Από την Ελλάδα μέχρι τη Σερβία, που με πρωτοβουλία των φοιτητών έχουν ξεσπάσει τεράστιες
διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα εξαιτίας του σιδηροδρομικού ατυχήματος που κόστισε τη ζωή σε
15 ανθρώπους, το αίτημα για δικαιοσύνη είναι εκκωφαντικό και είναι στην ουσία το αίτημα για
ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια σε έναν σάπιο κόσμο που βυθίζει την ανθρωπότητα στη
φτώχεια, την εξαθλίωση και το σκοταδισμό.
Το «δεν έχω οξυγόνο» που κατέκλυσε τους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας είναι η έκφραση με λόγια της ασφυκτικής κατάστασης που νιώθει ο λαός και ειδικά η νεολαία βλέποντας κάθε πτυχή της ζωής της να χειροτερεύει, με ένα μέλλον αβέβαιο, σε ένα κόσμο που αλλάζει προς το χειρότερο. Καθόλου τυχαία στην Αμερική του Τραμπ και του Μασκ που χαιρετά ναζιστικά, το 2020 το σύνθημα “I can’t breathe” ήταν αυτό που εξέφρασε την οργή του αμερικανικού λαού ενάντια στη ρατσιστική δολοφονία του George Floyd, αποτυπώνοντας τις ασφυκτικές συνθήκες ζωής στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού. Το οξυγόνο που αναζητούν οι λαοί σε όλο τον κόσμο, είναι το οξυγόνο του ελεύθερου χρόνου, της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της ελευθερίας, της δημιουργικότητας, της αρμονικής επαφής με τη φύση, της ειρήνης.
Το οξυγόνο της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, της κοινωνίας της πραγματικής ισότητας και ελευθερίας όλων των ανθρώπων, είναι το πιο σύγχρονο αίτημα, η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε, ο μόνος τρόπος να υπάρξει πλήρης και πραγματική δικαιοσύνη.
Τώρα είναι η ώρα για κλιμάκωση του αγώνα, για κινητοποίηση των εργαζομένων, των φοιτητών, των μαθητών, και όλης της κοινωνίας!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/2 ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
// Καμία συγκάλυψη! Να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για το έγκλημα και τη συγκάλυψη και μέτρα για να μην ξαναγίνει.
// Ενιαίος σιδηρόδρομος 100% δημόσια περιουσία χωρίς αποζημίωση με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Να φύγει τώρα η ιταλική HELLENIC TRAIN. Απειθαρχία στις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
// Κάτω η κυβέρνηση και η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κεφαλαίου που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
ΠΑΤΡΑ
Μαθητική-φοιτητική πορεία 7/2 12μ. Πλατεία Γεωργίου Πάτρα 
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΩΝΑΣΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ-ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Αυτοοργανωμένη μαθητική ομάδα Πάτρας
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Κάλεσμα από τους μαθητές και τους φοιτητές για κινητοποίηση σχετικά με το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών 7/2 στις 12:00 στην Περιφέρεια
ΚΑΒΑΛΑ
ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Συγκέντρωση Παρασκευή 7/2 – 13:00 Πλατεία Ειρήνης
Το κράτος δολοφονεί – Όχι στην συγκάλυψη
Η συγκάλυψη των Τεμπών θα γίνει ο τάφος των πολιτικών.
Συγκέντρωση 7-2 στις 13:00 στην Πλατεία Ειρήνης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος με την απομάκρυνση τόνων χώματος, την ίδια στιγμή που ο επιθεωρητής του ΟΣΕ και προϊστάμενος του κατηγορούμενου σταθμάρχη, πολύ βολικά, βγήκε σε αναρρωτική άδεια αμέσως μετά το συμβάν. Ως συνήθως, το κράτος προσπάθησε να επιρρίψει κάθε πολιτική ευθύνη και να αποδώσει το δυστύχημα σε ατομική αμέλεια, παρ΄όλο που τα σωματεία των εργαζομένων των σιδηροδρόμων είχαν προβεί σε πολλές απεργίες ζητώντας μέτρα ασφαλείας και προειδοποιώντας ότι ένα πολύνεκρο ατύχημα είναι ζήτημα χρόνου να συμβεί όσο δεν καλύπτονται οι παθογένειες των σιδηροδρόμων, όπως και συνέβη. Η διαμάχη γύρω από το τι σκότωσε τόσα άτομα απασχολούσε καιρό τον δημόσιο διάλογο και τους συγγενείς των θυμάτων, καθώς η βιαιότητα της έκρηξης δεν μπορούσε να εξηγηθεί χωρίς κάποιο παράνομο εύλεκτο φορτίο, σοβαρές καταγγελίες που δεν διερευνήθηκαν ποτέ από το κράτος το οποίο αντιθέτως σαμπόταρε κάθε εξέλιξη της έρευνας. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης λίγο μετά το έγκλημα είχε διαβεβαιώσει με περίσσειο θράσος πως σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν εύφλεκτα υλικά στα τραίνο. Βέβαια, πορίσματα εμπειρογνομώνων σε συνδυασμό με κάποια ηχητικά ντοκουμέντα που βγήκαν πρόσφατα στην δημοσιότητα υποστηρίζουν πως πάνω από τα μισά άτομα δεν σκοτώθηκαν από την σύγκρουση, αλλά για τρία ολόκληρα λεπτά καιγόντουσαν ζωντανά σε συνθήκες ασφυξίας, λόγω εύφλεκτων υλικών που είχαν φορτωθεί παράνομα στα βαγόνια.
